Wczoraj wieczorem przypadkowo odwiedziłam pobliską księgarnię - i jest! Oczywiście stan na dzisiejszy poranek: książka przeczytana.
Tak mam od lat trzydziestu z książkami Musierowicz. Czytam w jeden wieczór, a potem gdy już wiem co, gdzie i u kogo, czytam niespiesznie jeszcze raz.
Lubię wszystkie książki Musierowicz, mam wśród nich swoje "faworytki" i "Ciotka Zgryzotka" na pewno się w tym gronie faworytek znajdzie.
Jest w tej książce tak bardzo wiele! W końcu ma aż 307 stron! :)
Dla mnie, jest to przede wszystkim książka o dobrych relacjach, wzajemnej pomocy i zrozumieniu.
Bije z niej też wielka fala miłości i optymizmu, która jak ciepły i miękki koc otula, koi i pozwala z radością spojrzeć we wszystko.
Dużo jest odmian tej miłości - od pierwszego radosno-gorzkiego zakoachania (tym razem padło na Norę, córkę Pulpecji), poprzez namiętną miłość młodych (kontynuacja wątku Doroty i Józka)i miłość młodych rodziców do swojego nowonardzonego dziecka, aż po wzruszającą i pełną przyjaźni, wierności i oddania miłość par z długoletnim stażem...
W dzisiejszym świecie, pełnym jakiegoś takiego smutku i zagubienia, pogoni za niewiadomo tak naprawdę czym, za jakimś szczęściem nieokreślonym i ułudnym, o tej wielkiej wartości jaką jest miłość, dobrze sobie stale przypominać.
A w tym wszystkim nie ma ckliwości, nic nie jest przesłodzone ani przelukrowane - spora dawka świetnego humoru, ciętych ripost i intelektualnych przekomarzanek.
W książce sporo o ludzkiej życzliwości, wzajemnej pomocy, ale i - co bardzo mi się podoba - o ludzkim podejściu do problemów, o wybaczaniu, o nie skupianiu się na sprawach błahych, o tym aby "nie dać sie zwariować i zagubić w biegu codziennego życia".
Bardzo ogólnikowo to opisałam, ale spojlerować nie będę :)
Niech każdy ma sam radość odkrycia tego, co nowego u Borejków.
Z czego na pewno ucieszą się wszyscy fani Jeżycjady, to to, że trochę więcej w tej książce o pozostałych siostrach - najmniej o Natalii, ale o pozostałych trzech właściwie po równo :). Jest też troszkę odnośników dotyczących tego co słychać u różnych znajomych rodziny, jest sporo wspomnień i refleksji dotyczących przemijającego czasu.
Generalnie - takich książek trzeba jak najwięcej!
I nie przekonują mnie tu malkontenci, którzy będą narzekać, że już styl nie ten, że pewne rzeczy w rodzinie Borejków tak piękne, że nierealne, itp, itd. Właśnie o to chodzi. Żeby w swoim życiu próbować do takich ideałów dążyć.
Ja po przeczytaniu każdej kolejnej książki Musierowicz mam ochotę jeszcze bardziej kochać, wspierać i pomogać.
Zdecydowanie polecam!

Wczoraj wieczorem przypadkowo odwiedziłam pobliską księgarnię - i jest! Oczywiście stan na dzisiejszy poranek: książka przeczytana.
Tak mam od lat trzydziestu z książkami Musierowicz. Czytam w jeden wieczór, a potem gdy już wiem co, gdzie i u kogo, czytam niespiesznie jeszcze raz.
Lubię wszystkie książki Musierowicz, mam wśród nich swoje "faworytki" i "Ciotka...