Ciotka Zgryzotka

Na tej części „Jeżycjada” jak na razie się kończy. Kolejny tom „Chucherko” dopiero na grudzień 2020. Naprawdę zdążyłam się zżyć z tą serią i będę niecierpliwie czekać na tom 23.

Wracając natomiast do „Ciotki Zgryzotki” - mamy w niej do czynienia ze zbuntowaną przeciw ojcu (kochanemu przecież Florkowi!) Norą Górską i jej perypetiami ze szkolnym kolegą Gaudentym oraz jego kumplem, uznawanym przez bohaterkę za Podeszwę. Akcja rozgrywa się latem, w okolicach ślubu Doroty i Józka i narodzin dziecka Ignacego i Agnieszka. Miejsce akcji przenosi się do wspaniałej i wymarzonej chatki ciotki Idy oraz domu Górskich. Jednak tytułową ciotką Zgryzotką nie jest tak wcześniej nazywana Ida, a jej słuszna następczyni tego miana, właśnie Nora.

No cóż, dziewczyna była dość mocno dla mnie irytująca. Bardzo konkretna i oschła w dodatku z przejawami nastoletniego buntu. Jednakże miło czytało mi się jej historię. Jak zwykle Musierowicz wprowadziła do powieści humorystyczne akcenty z nią związane — tym razem mamy incydent z nocą w stodole i rannej z niej ucieczki poprzez zwis na linie.

Oprócz Nory na uwagę zasługuje również niejaki Podeszwa. Bardzo spodobała mi się ta postać — niby wydaje się takim przybocznym Gaudentego, ale ma własną opinię i charakter. Musierowicz złamała tutaj schemat głupkowatego, bezosobowego pomocnika. Najlepsza postać tej części to dla mnie właśnie Podeszwa.
Jeśli chodzi natomiast o wątki poboczne, to na pierwszym miejscu stawiam oczywiście ślub Józefa z Dorotą. Po prostu uwielbiam ich relację, która w tej części jest jeszcze głębsza i bardziej intymna. Ciekawie czytało się również o wariackich czynach Idy.

Nie jest to dla mnie jakaś najlepsza z części, ale jak zwykle sprawiła mi sporo frajdy. Nie mam nic więcej do dodania, to wszystko, co mam o niej do napisania.

Na tej części „Jeżycjada” jak na razie się kończy. Kolejny tom „Chucherko” dopiero na grudzień 2020. Naprawdę zdążyłam się zżyć z tą serią i będę niecierpliwie czekać na tom 23.

Wracając natomiast do „Ciotki Zgryzotki” - mamy w niej do czynienia ze zbuntowaną przeciw ojcu (kochanemu przecież Florkowi!) Norą Górską i jej perypetiami ze szkolnym kolegą Gaudentym oraz jeg...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie chcę się rozpisywać bo nie warto. Ta książka jest po prostu bardzo zła i tragicznie nudna.

Nie chcę się rozpisywać bo nie warto. Ta książka jest po prostu bardzo zła i tragicznie nudna.

Pokaż mimo to

Uwielbiam JEŻYCJADĘ, więc jestem nieobiektywna :)
Kolejny tom ukochanej serii, znów towarzyszymy rodzinie Borejków w ich codzienności. My się starzejemy, a wraz z nami bohaterowie. Nie starzeją się natomiast wartości, którymi Małgorzata Musierowicz obdarza wspaniałe postacie. Uwielbiam i czekam na więcej.

Uwielbiam JEŻYCJADĘ, więc jestem nieobiektywna :)
Kolejny tom ukochanej serii, znów towarzyszymy rodzinie Borejków w ich codzienności. My się starzejemy, a wraz z nami bohaterowie. Nie starzeją się natomiast wartości, którymi Małgorzata Musierowicz obdarza wspaniałe postacie. Uwielbiam i czekam na więcej.

Pokaż mimo to

To już 22 tom Jeżycjady Małgorzty Musierowicz. Trochę śmiechu, trochę młodzieńczych wpadek. Wszystko w rodzinnym klimacie, w zdrowej i normalnej atmosferze. A jak kto wnikliwy to może i mądrości się doszuka.

To już 22 tom Jeżycjady Małgorzty Musierowicz. Trochę śmiechu, trochę młodzieńczych wpadek. Wszystko w rodzinnym klimacie, w zdrowej i normalnej atmosferze. A jak kto wnikliwy to może i mądrości się doszuka.

Pokaż mimo to

Ile ja czasu polowałam na ten tytuł!
Bardzo się stęskniłam za rodziną Borejków :)
Mały minus tylko za zbyt duży przeskok czasowy... Bo czy nie ciekawiej jest czytać o kolejnych narodzinach, ślubach i miłościach? :)

"Ciotka Zgryzotka" opowiada o dalszych perypetiach naszych ulubionych bohaterów. Zakochany Józek Pałys i jego Dorotka, przyszła studentka japonistyki Lusia córka zgryzotki Idy, Nora Górska (nieodrodna córa Pulpy i Florka), nasz kochany miągwa Ignaś, śliczna Laura-Tygrys, jej ciepła siostra Róża z dziećmi, dziadzio nestor rodu Ignacy, babi, a także pies Bobuś i...jeszcze ktoś (ale o tym cicho sza).
Aż żal było kończyć książkę. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy.
#teamjeżycjada

Ile ja czasu polowałam na ten tytuł!
Bardzo się stęskniłam za rodziną Borejków :)
Mały minus tylko za zbyt duży przeskok czasowy... Bo czy nie ciekawiej jest czytać o kolejnych narodzinach, ślubach i miłościach? :)

"Ciotka Zgryzotka" opowiada o dalszych perypetiach naszych ulubionych bohaterów. Zakochany Józek Pałys i jego Dorotka, przyszła studentka ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna jak każda książka Pani Musierowicz;)

Świetna jak każda książka Pani Musierowicz;)

Pokaż mimo to

Wychowałam się w zasadzie na ,,Jeżycjadzie" w związku z czym mam wielki sentyment do pani Małgorzaty Musierowicz i zawsze będę chętnie kupować i czytać jej książki. Szkoda tylko, że bohaterowie się zmieniają, a schematy pozostają te same.

Wychowałam się w zasadzie na ,,Jeżycjadzie" w związku z czym mam wielki sentyment do pani Małgorzaty Musierowicz i zawsze będę chętnie kupować i czytać jej książki. Szkoda tylko, że bohaterowie się zmieniają, a schematy pozostają te same.

Pokaż mimo to

Jako rodowita poznanianka- przeczytałam wszystkie tomy Jeżycjady (jedyna saga, którą jestem w stanie zaakceptować). Małgorzata Musierowicz, odkąd pamiętam, była moim pisarskim autorytetem, czekałam z niecierpliwością na kolejne tomy z losami rodziny Borejków. Zasadą było (choć może tak mi się tylko wydawało), że kolejne tomy wydawano przed zimowymi świętami- tym razem było spore opóźnienie. I właściwie to można było uznać za znak. Nie wiem co się stało, ale „Ciotka Zgryzotka” jest najsłabszą częścią z 22 tomów. Nie wydoroślałam przecież aż tak bardzo od „Feblika”.
Czas w świecie Borejków zatrzymał się i nie chodzi o to, żeby na siłę ładować ich w niszczący ideały postęp, ale naiwność i sztuczność „Ciotki Zgryzotki” bardzo mnie zasmuciła. Nie ma idealnych rodzin i idealnych relacji a w dwudziestym drugim tomie dowiaduję się, że jednak są, że wszystko jest „po chrześcijańsku”, według szablonu, rosołek w niedzielę, miłość siostrzana aż po grób, wielopokoleniowe domy w których nie ma kłótni, bo przecież wszyscy się kochają i wspierają. Kurczę- nie, nie, nie, nie…..nie!
Kiedyś usłyszałam historię o buldogu, który pewnego ranka podszedł do swojego pana,a miał on spore problemy finansowe i mówi: mam pomysł- wystaw mnie w wyścigu chartów i postaw na mnie pieniądze, które ci zostały. –przecież nie dasz rady- jesteś buldogiem. – mówię ci chłopie, wystaw mnie a wygramy kupę kasy. Po namyśle właściciel psa wystawił buldoga w wyścigu chartów i postawił na niego wszystkie pieniądze, które mu zostały. Wyścig ruszył, charty pooooooszły, buldog ledwo, ledwo. Na mecie charty już dawno przybiegły, po dwóch godzinach buldog doczłapał – właściciel zszokowany pyta- buldogu – co się stało? Buldog na to- nie wiem.
Chętnie i ja zapytałabym Małgorzatę Musierowicz- co się stało?

Jako rodowita poznanianka- przeczytałam wszystkie tomy Jeżycjady (jedyna saga, którą jestem w stanie zaakceptować). Małgorzata Musierowicz, odkąd pamiętam, była moim pisarskim autorytetem, czekałam z niecierpliwością na kolejne tomy z losami rodziny Borejków. Zasadą było (choć może tak mi się tylko wydawało), że kolejne tomy wydawano przed zimowymi świętami- tym razem było spor...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moim zdaniem powinno się wprowadzić ograniczenie wiekowe dla głosowania w tej kategorii, czyli na najlepszą książkę ,,literatury młodzieżowej", żeby faktycznie mogła na nią głosować młodzież, a nie sześćdziesioletnie panie, powtarzające jak mantrę ,,dawniej było lepiej".
W ,,Kwiecie kalafiora" była taka sąsiadka Borejków, której nic się nie podobało. Mieszkała samotnie w mieszkaniu obok i uwielbiała mieć nad wszystkim kontrolę: nie znosiła podniesionych głosów, głośnego śmiechu, wszędzie dopatrywała się zła, dlatego zamiast usłyszeć ,,ESD" (Eksperymentalny Sygnał Dobra), usłyszała ,,LSD" i zrobiła z tego faktu wielką dramę. Bił od niej chłód, zgorzknienie, klasizm i wszystko, co sprawia, że od takich ludzi się stroni.
Przykro przyznać, ale p. Musierowicz właśnie tę postać obecnie najbardziej mi przypomina.

Moim zdaniem powinno się wprowadzić ograniczenie wiekowe dla głosowania w tej kategorii, czyli na najlepszą książkę ,,literatury młodzieżowej", żeby faktycznie mogła na nią głosować młodzież, a nie sześćdziesioletnie panie, powtarzające jak mantrę ,,dawniej było lepiej".
W ,,Kwiecie kalafiora" była taka sąsiadka Borejków, której nic się nie podobało. Mieszkał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna ciepła i bezpieczna ucieczka w świat Jeżycjady.

Kolejna ciepła i bezpieczna ucieczka w świat Jeżycjady.

Pokaż mimo to