Ciotka Zgryzotka

Nie umiem obiektywnie ocenić tej książki. Mam bezapelacyjną i niepodważalną słabość do Jeżycjady. Mimo, że jest przewidywalna i ma coraz więcej irytujących postaci, ja się zawsze dobrze czuję w klimacie Borejków i powiązanej z nimi całej reszty. Ignaś oczekuje pierwszego dziecka, Nora Górska zmaga się ze swoimi miłostkami, Józinek bierze ślub z Dorotą, nestorzy rodu dalej żyją ;-), a przy tym wszyscy się niezmiennie kochają namiętną miłością :). Zdecydowanie dla fanów serii!

Nie umiem obiektywnie ocenić tej książki. Mam bezapelacyjną i niepodważalną słabość do Jeżycjady. Mimo, że jest przewidywalna i ma coraz więcej irytujących postaci, ja się zawsze dobrze czuję w klimacie Borejków i powiązanej z nimi całej reszty. Ignaś oczekuje pierwszego dziecka, Nora Górska zmaga się ze swoimi miłostkami, Józinek bierze ślub z Dorotą, nestorzy rodu dalej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Eh, coraz trudniej oceniać powieści Musierowicz, zwłaszcza te ostatnie. Pani Małgorzata ewidentnie kieruje swoją twórczość do kobiet, które się na niej wychowały w latach 80-90, z preferencją dla konserwatywnej części tej grupy, bo taki światopogląd przebija z jej sagi. Świat Jeżycjady jest bowiem mocno oderwany od rzeczywistości, wyidealizowany, generalnie... dość schematyczny. Autorka stara się pogłębić trochę postaci z rodziny Borejków (wszyscy beznadziejnie dobrzy, altruistyczni i kochający), a cała reszta jest jakby grubą kreską rysowana...

Co powiedzieć o samej Ciotce Zgryzotce? Odniosłam wrażenie, że powieść jest dłuższa niż poprzednie, bardziej napakowana postaciami, wspominkami i informacjami kto co robi i jak mu się wiedzie. Autorka uznała być może, że czas na podsumowanie (i zakończenie?). Trochę mi się to wydało sztuczne, zwłaszcza, że wszyscy dawno nie widziani i nie słyszani, tłumnie się zlecieli na robione naprędce weselisko Józinka, niczym aktorzy, którzy wylegają na scenę po przedstawieniu bijąc pokłony piejącej z zachwytu publiczności.
Oprócz tego spora część powieści upływa na wynurzeniach sióstr, które, rozsiane po różnych wioskach, piszą do siebie długaśne maile... Co miało tę zaletę, że skoro siostry Borejko nadają sadze ton, to można było znowu znaleźć się w zasięgu ich zwyczajowej paplaniny (wszystkie 4 zrobiły się nad wyraz gadatliwe na piśmie).
Sam wątek Nory mi się podobał i uważam, że nawiązywał do dobrych praktyk z wcześniejszych części - zbuntowana dziewczyna z charakterkiem, nieoczywiste sympatie, zawiłe relacje z rodziną. Jednak w mnogości tematów poruszonych w powieści, jak dla mnie nie był wystarczająco wyeksponowany.
Poza tym trochę mnie irytowały ckliwe wynurzenia tych i tamtych, które pojawiały się w całej powieści. Zdecydowanie za dużo i nudno. Pompowanie emocji (czytaj "sentymentalizmu") z grubej rury. Nie moja bajka.

Podsumowując, może faktycznie dobrze by było, żeby pani Musierowicz już zakończyła sagę. O ile do pierwszych powieści chętnie wracam, radując się ich uniweralizmem, ciepłem i humorem, to te ostatnie, ckliwe i wtórne, przeczytałam tylko raz i nie zamierzam więcej.

Eh, coraz trudniej oceniać powieści Musierowicz, zwłaszcza te ostatnie. Pani Małgorzata ewidentnie kieruje swoją twórczość do kobiet, które się na niej wychowały w latach 80-90, z preferencją dla konserwatywnej części tej grupy, bo taki światopogląd przebija z jej sagi. Świat Jeżycjady jest bowiem mocno oderwany od rzeczywistości, wyidealizowany, generalnie... dość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna. Miągwa zapada w pamięć 😃

Świetna. Miągwa zapada w pamięć 😃

Pokaż mimo to

Dwudziesty drugi tom Jeżycjady spodobał mi się najbardziej z serii. Szczególnie podoba mi się główna bohaterka - Nora.

Dwudziesty drugi tom Jeżycjady spodobał mi się najbardziej z serii. Szczególnie podoba mi się główna bohaterka - Nora.

Pokaż mimo to

Czytam Jeżycjadę od pierwszego tomu, wiekowo plasuję się między Gabą a Idą; wraz z siostrami Borejko i ich przyjaciółmi dorastałam i do dziś jestem ciekawa ich losów. O ile ostatnie tomy czytałam z sentymentu, bo traktowały o problemach najmłodszych to ta jest skupiona średnim pokoleniu, odnalazłam się w tej lekturze znakomicie przy obowiązkowej herbatce.

Czytam Jeżycjadę od pierwszego tomu, wiekowo plasuję się między Gabą a Idą; wraz z siostrami Borejko i ich przyjaciółmi dorastałam i do dziś jestem ciekawa ich losów. O ile ostatnie tomy czytałam z sentymentu, bo traktowały o problemach najmłodszych to ta jest skupiona średnim pokoleniu, odnalazłam się w tej lekturze znakomicie przy obowiązkowej herbatce.

Pokaż mimo to

Norka, moja nowa ulubienica 😄 a pani miągwowa o głowę bije miągwę... 🤣

Norka, moja nowa ulubienica 😄 a pani miągwowa o głowę bije miągwę... 🤣

Pokaż mimo to

Koniec serii, a szkoda. Autorka w najlepszej kondycji, książka jak wszystkie z tej serii wzruszająca.

Koniec serii, a szkoda. Autorka w najlepszej kondycji, książka jak wszystkie z tej serii wzruszająca.

Pokaż mimo to

Najlepsza część Jeżycjady! Absolutny hit! Piękna, mądra i wzruszająca pozycja.

Najlepsza część Jeżycjady! Absolutny hit! Piękna, mądra i wzruszająca pozycja.

Pokaż mimo to

Najlepsza sposród nowszych tomów "Jeżycjady". Główna bohaterka o silnym charakterze wpisała się na listę moich ulubionych w cyklu. Miła odskocznia od perypetii Ignacego Grzegorza, na którego losach saga skupiała się przez kilka ostatnich częsci.

Najlepsza sposród nowszych tomów "Jeżycjady". Główna bohaterka o silnym charakterze wpisała się na listę moich ulubionych w cyklu. Miła odskocznia od perypetii Ignacego Grzegorza, na którego losach saga skupiała się przez kilka ostatnich częsci.

Pokaż mimo to

"Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść niepokonanym".... Bardzo męczyłem się podczas lektury, niestety, Musierowicz - autorka przecież książek wyśmienitych, "ciepłych" - ma trudności z opisywaniem czasów współczesnych (najbardziej "rozczuliły" mnie pod tym względem fragmenty o Youtubie oraz zbiórce na mały samochód osobowy).

"Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść niepokonanym".... Bardzo męczyłem się podczas lektury, niestety, Musierowicz - autorka przecież książek wyśmienitych, "ciepłych" - ma trudności z opisywaniem czasów współczesnych (najbardziej "rozczuliły" mnie pod tym względem fragmenty o Youtubie oraz zbiórce na mały samochód osobowy).

Pokaż mimo to