"(...)
Jak to u Remigiusza Mroza - natężenie zdarzeń na jedną stronę powieści jest ogromne. Mam wrażenie, że w tym tomie jeszcze większe niż w poprzednich. Fabuła pędzi z prędkością pocisku. Zamiast przesiadywać w głowach bohaterów, śledzimy ich działania. Opisów jest tu tyle ile potrzeba, by w wyobraźni mniej więcej zobaczyć śródziemnomorski port, rumuński las czy niemiecką wille. Autor przerzuca nas z miejsca na miejsce, byśmy na zmianę towarzyszyli poszczególnym bohaterom i bardzo dba o to, byśmy w żadnym z tych miejsc się nie nudzili. Przyznaję, że drżałam o losy moich dwóch ulubieńców, którzy już niejednokrotnie wykazywali się odwagą, ale ich spryt i siła (oraz niewątpliwie szczęście) wiele razy wystawiane były na próbę. Czy w finale spotkamy się w komplecie i z uśmiechem odejdziemy łapka w łapkę w stronę zachodzącego słońca? Ja już wiem, wy dowiecie się tego z lektury, chyba, że tak jak ja nie wytrzymaliście zbyt długo i na książkę rzuciliście się w okolicach premiery.
(...)"

Cały tekst możecie przeczytać na:
http://soy-como-el-viento.blogspot.com/2016/01/remigiusz-mroz-parabellum-gebia.html

"(...)
Jak to u Remigiusza Mroza - natężenie zdarzeń na jedną stronę powieści jest ogromne. Mam wrażenie, że w tym tomie jeszcze większe niż w poprzednich. Fabuła pędzi z prędkością pocisku. Zamiast przesiadywać w głowach bohaterów, śledzimy ich działania. Opisów jest tu tyle ile potrzeba, by w wyobraźni mniej więcej zobaczyć śródziemnomorski port, rumuński las czy...