Niestety, książka, która miała mi osłodzić czekanie na "Przebudzenie mocy" , sprawiła, że jeszcze bardziej wyczekuję najnowszej filmowej produkcji.

Tytuł "Star Wars: Koniec i początek" jest dobrą książką, ale słabymi "Gwiezdnymi wojnami". Osobiście nie doświadczyłam tu klimatu gwiezdnej sagi a i fabuła sama w sobie nie przypadła mi do gustu - jest zbyt prosta i przewidywalna. Planeta, na której dzieje się akcja jest szczątkowo opisana, tak samo jak jej mieszkańcy. Autor sztucznie zaimplementował podróże po innych planetach, dzięki króciutkim rozdziałom z perspektywy losowych postaci usytuowanych w różnych częściach galaktyki. Sam zabieg jest w porządku, ale problemem owych rozdziałów jest to, iż wydają się ciekawsze od samej głównej fabuły. "Wydają się", ponieważ mamy na nie wąskie ujęcie (3-6 stron) po czym autor już więcej do nich nie wraca. Najciekawszym mini-rozdziałem była nowa przygoda Hana Solo, która ku mojemu rozgoryczeniu została nagle przerwana, aby powrócić do (mniej ciekawej) głównej fabuły książki.

Autorowi udało się przedstawienie konfliktu z obu stron barykady: Rebeliantów i Imperialnych, aczkolwiek nie jestem do końca zadowolona z tego jak wypadli ci drudzy. Liczyłam, że po upadku Imperium nastąpią walki o władzę, bądź powstaną oddzielne frakcje. W książce natomiast niedobitki imperialnych przywódców zbierają, aby WSPÓLNIE decydować o przyszłym losie Imperium - czy tylko mi tu coś nie pasuje?

W książce natrafimy na mnóstwo postaci, co z początku jest sporą wadą - postaci się mylą, inne mogą pójść w niepamięć (nadal nie mam pojęcia kim był Jom). Na większość jednak nie mogę narzekać - dwójka Wexleyów została ciekawie napisana, a w szczególności spodobały mi się niesnaski pomiędzy nimi. Tajemnicza łowczyni nagród wypadłaby lepiej, gdyby nie jej nagłe i bezsensowne poczucie przywiązania do nowo poznanych ludzi (bo to faktycznie pasuje do jej profesji). Były agent Imperium jest, w mojej opinii, wciśnięty na siłę w roli dowcipnisia rozluźniającego sytuacje a powody jego dezercji są nieprzekonujące. Warto przy okazji wspomnieć robota Bonesa, którego imię i design są po prostu głupie, ale który fajnie wpisuje się w całą historię i fajnie obrazuje relację robot-człowiek. Po stronie Imperium od razu polubiłam panią admirał - twardą i trzeźwo myślącą kobietę, która mogłaby już na samym początku przechylić szale wojny na swoją stronę, gdyby tylko w parze z nią szli jej współpracownicy. A ci, jak to bywa, są ignorantami i głupkami.

Kolejnym problemem pozycji są BŁĘDY a jest ich cała masa. I to najróżniejszych. Najwięcej jest "zjadania" i przestawiania liter, np."od" zamiast "do", "Jim" zamiast "Jom". Występują powtórzenia jak "się ... się"; wielkie litery w środku zdania "Jak lśniące, niebieskie, pajęcze sieci, Jakby płonęła błękitnym ogniem". Ponadto tłumaczka od czasu do czasu używa bzdurnych kalek językowych: "destynacja" (?!) zamiast zrozumiały "cel podróży".

Podsumowując, "Star Wars: Koniec i początek" nie zrobił na mnie najlepszego wrażenia. Pierwsze sto stron jest ciężkich do przebrnięcia, potem akcja przyspiesza i zaczyna wciągać. Fabuła nie powala, ale (niektóre) postaci jakoś to nadrabiają. Z pewnością sięgnę po sequel, ale tylko z powodu nadziei na nowy, ciekawy wątek poruszony w epilogu.

Niestety, książka, która miała mi osłodzić czekanie na "Przebudzenie mocy" , sprawiła, że jeszcze bardziej wyczekuję najnowszej filmowej produkcji.

Tytuł "Star Wars: Koniec i początek" jest dobrą książką, ale słabymi "Gwiezdnymi wojnami". Osobiście nie doświadczyłam tu klimatu gwiezdnej sagi a i fabuła sama w sobie nie przypadła mi do gustu - jest zbyt prosta i...