W książce "Owidiusz polskich romantyków" śledzi Joanna Klausa-Wartacz wpływ poety z Sulmony na twórców literatury polskiej doby romantyzmu. W tej drobiazgowej interdyscyplinarnej monografii przygląda się owidiańskim śladom w utworach nie tylko najwybitniejszych autorów, jak Mickiewicz i Słowacki, ale także tych mniej znanych poetów, jak Gustaw Zieliński, Tadeusz Łada-Zabłocki, czy Władysław Strzelnicki. Można by rzec, że Autorka kontynuuje pracę Tadeusza Sinki, który przeanalizował recepcję antyku w literaturze polskiej XIX wieku. Nie powtarza jednak już opracowanych zagadnień, a raczej stara się odnaleźć nowe przykłady nawiązań do utworów Owidiusza. Dla mnie najciekawsza była trzecia część monografii, w niej to bowiem analizie poddane zostały utwory autorstwa trzech wspomnianych wyżej poetów minorum gentium, którzy jednak w sposób ewidentny odwoływali się do interesującej mnie najbardziej poezji wygnańczej Owidiusza. Owidiańskie "Tristia" i "Ex Ponto" są z jednej strony bardzo podobne, a z drugiej bardzo różne od utworów tych romantycznych wygnańców rzuconych daleko w głąb imperium rosyjskiego.

Tomasz Babnis

W książce "Owidiusz polskich romantyków" śledzi Joanna Klausa-Wartacz wpływ poety z Sulmony na twórców literatury polskiej doby romantyzmu. W tej drobiazgowej interdyscyplinarnej monografii przygląda się owidiańskim śladom w utworach nie tylko najwybitniejszych autorów, jak Mickiewicz i Słowacki, ale także tych mniej znanych poetów, jak Gustaw Zieliński, Tadeusz...