Z ogromną ciekawością i chęcią zapoznaję się z literaturą zaliczaną do klasyki. Czy to klasyki ogólnie czy to klasyki danego gatunku. „Zabić drozda” pojawia się w tak wielu licznych zestawieniach klasyków, że postanowiłem przeczytać i poznać dzieło Harper Lee. Jakież było moje zdziwienie i zaskoczenie gdy okazało się, że wobec wszelkich zachwytów dotyczących tejże powieści na mnie nie zrobiła ona żadnego wrażenia.

Owszem, książka porusza ważne kwestie i istotne problemy jak rasizm, nietolerancja, niesprawiedliwość, uprzedzenia i krzywdzące stereotypy jakimi karmi się mała społeczność sportretowana przez Lee. Co poszło nie tak w moim przypadku? Po prostu nie porwała mnie treść. Poza tym nie znalazłem w tej historii nic odkrywczego. Coś co mi też bardzo przeszkadza w różnego typu historiach to nagromadzenie patosu. W „Zabić drozda” patosu nie brakuje. Poza tym jest to historia nazbyt „zero-jedynkowa”. Coś jest albo dobre albo złe. Tylko białe lub tylko czarne. Zabrakło tu półśrodków, niuansów i kolorów na tej skali, za dużo natomiast dosłowności i jednoznaczności.

Nie odbieram wartości tej książce, uważam, że to ważna lektura na ważne tematy. Ale co innego historia a co innego sposób jej prezentacji i to właśnie mi w lekturze nie podeszło.

Z ogromną ciekawością i chęcią zapoznaję się z literaturą zaliczaną do klasyki. Czy to klasyki ogólnie czy to klasyki danego gatunku. „Zabić drozda” pojawia się w tak wielu licznych zestawieniach klasyków, że postanowiłem przeczytać i poznać dzieło Harper Lee. Jakież było moje zdziwienie i zaskoczenie gdy okazało się, że wobec wszelkich zachwytów dotyczących tejże powieści...