Do Zabić drozda podchodziłam dwa razy. Po raz pierwszy, gdy wracałam pociągiem i przede mną zapowiadała się długa podróż. Jednak jak ją zaczęłam, to totalnie mnie nie wciągnęła, więc odłożyłam ją do torebki i zajęłam się czymś innym.
Przypomniałam sobie o niej ostatnio, kiedy reorganizowałam biblioteczkę i postanowiłam (z braku czegokolwiek do czytania) ją zacząć.
Pierwsze strony znowu trochę mnie przynudzały, ale powiedziałam sobie, żeby dojść przynajmniej do tej setnej strony, i wtedy zdecydować co dalej. Stało się inaczej,bo po około trzydziestej-czterdziestej stronie nie mogłam się od niej oderwać i czytałam aż do samego końca.
Nie wiem, czy potrafię ubrać w słowa to, co ta książka ze mną zrobiła, ale nie dziwię się, że uważa się ją za arcydzieło światowej literatury.
Już w pierwszym rozdziale poznajemy całą rodzinę Finchów, Narratorem jest najmłodsza osoba w domu, czyli Jean Louise, o pseudonimie Skaut. Cóż mogę o niej powiedzieć? Jest wspaniałą osóbką. Bardzo mi się podoba to, że autorka postanowiła opowiedzieć historię z punktu widzenia dziecka, które w dużej mierze nie miało pojęcia, jak wygląda "świat dorosłych". Dlaczego dzieje się tak, jak się dzieje? Skaut zadawała pytania, była ciekawa wszystkiego. Chciała po prostu zrozumieć, jak to dzieci mają w zwyczaju. Jednak muszę przyznać, że jak na swój wiek, była bardzo inteligentna.
Skaut i Jem - starszy brat Jean Louise - są bardzo zafascynowani tajemniczym sąsiadem, o którym krążą niesłychane historie. Najczęściej mówiące o tym, że jest niebezpiecznym psychopatą. Są bardzo ciekawi wyglądu Boo, który nigdy nie wychodzi z domu.

Jednym z głównych wątków tej historii jest rasizm. Atticus zostaje wybrany do obrony Toma Robinsona, czarnoskórego mężczyznę oskarżonego o zgwałcenie dziewczynki. W dodatku białej. Za tę zbrodnię grozi mu kara śmierci. Finch wie, że Tom jest niewinny, ale całe Maycomb jest nastawione negatywnie na to stwierdzenie. Mimo tego wszystkiego, adwokat zgadza się go bronić.
Zabić drozda pokazuje, jak traktowane było społeczeństwo czarnoskórych. Rasizm był na porządku dziennym, nie zwracano uwagi na ich słowa, na ich zdanie.
Zadziwiające jest to, że mamy XXI wiek, a wciąż spotyka się ludzi, dla których osoba o innym kolorze skóry, to nie człowiek.
W książce znajduje się wiele wątków, jednak za najważniejsze można przyjąć historię o sąsiedzie Boo Radley'u oraz o sprawie gwałtu.
Zabić drozda wywarła na mnie ogromne wrażenie, wiele emocji towarzyszyło mi czytając te dzieło. Moim zdaniem każdy powinien przeczytać tę książkę. Nie tylko dla przyjemności, ale także dla ważnej lekcji, którą przekazuję ta pozycja.
Wiem, że do tej książki wrócę nie raz. Na tę chwilę mogę ją zaliczyć do jednych z moich ulubionych książek i nie mogę się doczekać, aż wezmę się za czytanie o dalszych losach bohaterów.

Do Zabić drozda podchodziłam dwa razy. Po raz pierwszy, gdy wracałam pociągiem i przede mną zapowiadała się długa podróż. Jednak jak ją zaczęłam, to totalnie mnie nie wciągnęła, więc odłożyłam ją do torebki i zajęłam się czymś innym.
Przypomniałam sobie o niej ostatnio, kiedy reorganizowałam biblioteczkę i postanowiłam (z braku czegokolwiek do czytania) ją zacząć.
Pierwsze...