"Drozdy nic nam nie czynią poza tym, że radują nas swoim śpiewem. Nie niszczą ogrodów, nie gnieżdżą się w szopach na kukurydzę, nie robią żadnej szkody, tylko śpiewają dla nas z głębi swoich ptasich serduszek. Dlatego właśnie grzechem jest zabić drozda."

Jestem starszą siostrą. Uwielbiam rozmowy z moim kochanym braciszkiem-intelektualistą. Czasem ludzie myślą, że dzieci dopiero poznają świat, że jeszcze nie mogą się o nim wypowiedzieć. A jednak mogą. I czasami są w stanie lepiej dostrzec pewne elementy, niż dorośli ludzie.

Problem rasizmu nie tyczy się wyłącznie jednej epoki. Jest on obecny od zawsze i, na szczęście, powoli udaje nam się go zniwelować. Powoli, ale nie całkowicie - to, czy kiedykolwiek ta kwestia pozostanie jedynie częścią historii, może być na razie obecne wyłącznie w sferze domysłów.

Gdy mój brat widzi na ulicy kogoś "innego" - o innym kolorze skóry, innym ubiorze - po prostu nie zwraca na niego uwagi. Idzie człowiek, dokładnie taki sam, jak i my. Dzieci nie widzą nic nadzwyczajnego w takiej inności, bo dzieci z natury są tolerancyjne, i to otoczenie ma wpływ na ich późniejszy pogląd.

Ale nie możemy mówić tu wyłącznie o postaci ciemnoskórego Toma Robinsona - oskarżonego o gwałt na białej dziewczynie. Trzeba wspomnieć też o strasznym Boo Radleyu. Kto z nas nie miał w sąsiedztwie takiej osoby, którą rodzice nas straszyli? Akurat Atticus Finch nie praktykował takich rzeczy, ale mimo to jego dzieci bały się swojego sąsiada. Bo podobno kogoś zabił. Bo podobno nigdy nie wyszedł z domu. Bo podobno pracował z mafią. Te wszystkie "podobno" potrafią nieźle zrujnować reputację, która, nie oszukujmy się, jest ważna, bo raz przypiętej łatki trudno jest się pozbyć.

W "Zabić drozda" mamy jeszcze kilka innych postaci, które pokazują nam, że powinniśmy się wyzbyć naszych uprzedzeń co do niektórych osób. Nigdy nie wiemy, co dokładnie nimi kieruje. Każdy ma swoje powody do tego, by zachowywać się tak, jak się zachowuje, a my powinniśmy to uszanować i pozwolić każdemu być sobą.

"Drozdy nic nam nie czynią poza tym, że radują nas swoim śpiewem. Nie niszczą ogrodów, nie gnieżdżą się w szopach na kukurydzę, nie robią żadnej szkody, tylko śpiewają dla nas z głębi swoich ptasich serduszek. Dlatego właśnie grzechem jest zabić drozda."

Jestem starszą siostrą. Uwielbiam rozmowy z moim kochanym braciszkiem-intelektualistą. Czasem ludzie myślą, że dzieci...