Oddycham. Głęboko oddycham! Książki z tezą mają to do siebie, że próbują udowadniać prawdy stworzone na potrzeby autora. W tym wypadku już na pierwszych stronach pojawia się ta teza. Kobiety kontra świat mężczyzn. Ale ten zacytowany fragment jest po prostu niewiargodnie głupi. O wypaleniu zawodowym mówi się od lat. Płeć nie ma tu znaczenia. Co więcej nie jest to dla facetów uwieńczenie kariery – ja się z takim podejściem nigdy nie spotkałem. Taki model sukcesu nigdy, u nikogo się nie sprawdzał. Jeśli Arianna Huffington zauważyła to dopiero w dojrzałym wieku, to naprawdę nie wiem co powiedzieć.

[...]

całość:
http://www.speculatio.pl/spelnienie-banalny-poradnik/

Oddycham. Głęboko oddycham! Książki z tezą mają to do siebie, że próbują udowadniać prawdy stworzone na potrzeby autora. W tym wypadku już na pierwszych stronach pojawia się ta teza. Kobiety kontra świat mężczyzn. Ale ten zacytowany fragment jest po prostu niewiargodnie głupi. O wypaleniu zawodowym mówi się od lat. Płeć nie ma tu znaczenia. Co więcej nie jest to dla facetów...

Książkę przeczytałam po roku od zakupu, patrząc z perspektywy czasu wiem, że jako czytelniczka musiałam do niej dojrzeć. Huffington opisuje styl pracy, który osobiście jest mi bardzo bliski, praca po 12-14 godzin dziennie + weekendy, jednak zauważa że jest to błędna droga życiowa i opisuje inną, którą wybrała sama. Można jej zarzucać, że "przebudzenie" przyszło wtedy kiedy miała zapewnione wygodne życie, ale czy naprawdę kupienie dodatkowego gadżetu jest ważniejsze niż grono przyjaciół.

Książkę przeczytałam po roku od zakupu, patrząc z perspektywy czasu wiem, że jako czytelniczka musiałam do niej dojrzeć. Huffington opisuje styl pracy, który osobiście jest mi bardzo bliski, praca po 12-14 godzin dziennie + weekendy, jednak zauważa że jest to błędna droga życiowa i opisuje inną, którą wybrała sama. Można jej zarzucać, że "przebudzenie" przyszło wtedy kiedy...

Okładka odrzuca mnie na kilometr i w życiu bym po tą książkę nie sięgnęła, gdyby nie to, że napisała ją twórczyni Huffingtonpost, który sobie cenię.

Z pewnością jest to ciekawe podsumowanie tego, jak powinno wyglądać slowlife z tymi wszystkimi technikami medytacji, mindfulness, z filozofią stoicką itd., itp. Pod tym względem nie można niczego jej zarzucić, czyta się to jednym tchem.

Natomiast to, że należy się wysypiać i ograniczać pracę itd. brzmi niewiarygodnie w ustach kobiety, która zrobiła oszałamiającą karierę, i teraz może się wyluzować. Ckliwe i mało przekonywujące były też wywody o matce autorki. Albo te tłumaczenia, dlaczego pomimo tego, że teraz uprawia slowlife, to jednak zdecydowała się na wyczerpującą pracę nad książką (och, gdyby agent mnie nie namówił). Pachnie ściemą.

Okładka odrzuca mnie na kilometr i w życiu bym po tą książkę nie sięgnęła, gdyby nie to, że napisała ją twórczyni Huffingtonpost, który sobie cenię.

Z pewnością jest to ciekawe podsumowanie tego, jak powinno wyglądać slowlife z tymi wszystkimi technikami medytacji, mindfulness, z filozofią stoicką itd., itp. Pod tym względem nie można niczego jej zarzucić, czyta się to...