Takiego nagromadzenia idiotyzmów nie spotkałam od czasu przeczytania "Zatrzymajcie świat, chcę wysiąść!" Krystyny Boglar (gdzieś tam jest moja opinia). Tylko Boglar ma przynajmniej lepsze pióro.
Zawzięłam się, by tym razem zmęczyć książkę do końca, ale to będzie zdecydowanie ostatnie moje spotkanie z tą autorką. Chaotyczny język, nudnie napisana historia, która chociaż wzięta z dupy, kompletnie nie trzyma się kupy.
Jestem zła z powodu straconego czasu. Do ostatniej strony miałam nadzieję, że w końcu natrafię na coś zabawnego (recenzje mówiły, że potem akcja się rozkręca) - nie natrafiłam. Owszem widziałam usilne próby rozśmieszenia czytelnika, ale dowcipy w rodzaju: zleciał z drabiny i wpadł do gnojówki, śmieszyły mnie może kiedy miałam 4-5 lat. Bohaterka, nawet bardzo roztargniona, mogłaby się na krowim placku poślizgnąć raz. Mało śmieszne, ale OK. Jednak wpadanie we wszystkie możliwe krowie placki, błoto, bagna i gnojówki i to przez wszystkich bohaterów przy każdej okazji to zdecydowanie przesada.
Sami bohaterowie też infantylni i tępi - jak w poprzednich książkach, do tego zupełnie nieśmieszne próby wyciśnięcia komizmu z przesłyszeń obcojęzycznych. Owszem, przesłyszenia są komiczne, ale autorka zrobiła to tak topornie, że zamordowała wszelki komizm. Z wszystkich nierozgarniętych bohaterów rozgarnięty wydał mi się jedynie Michał, ale i on okazał się kompletnym idiotą, skoro spodobała mu się królowa idiotek - Dagmara. Owszem miłość bywa ślepa, ale nie aż tak. Dagmara naprawdę przez całą książkę nie miała w sobie ani nie zrobiła ani jednej rzeczy, która mogłaby Michała ku niej pociągnąć. Bo o ile Jaśka możemy uznać za wyposzczonego desperata, a do tego coś tam między nim a Kingą miało prawo się delikatnie kluć, to jednak Michał miał większy wybór i żadnych powodów (poza rozkazem autorki i może dziadka) by zakochać się w Dagmarze. No chyba że to kolejny oszust matrymonialny udający tylko rycerza na białym koniu?
Do tego to przekonanie autorki, że wystarczy tylko sprowadzić księdza i ślub można wziąć z dnia na dzień. Że o innych nierealnych "realiach" nie wspomnę. Tam w ogóle stereotyp goni stereotyp, mieszkańcy wsi jakby zeszli z jakiejś propagandowej karykatury, obrzydliwe to wszystko.
Nie polecam, strata czasu. I szkoda nerwów.
Wielkie rozczarowanie też "Naszą Księgarnią". A miałam nadzieję, że chociaż jedno wydawnictwo dba o poziom swoich książek.
No chyba że cała seria "babie lato" w założeniu miała być serią dla idiotek? Bo jeszcze nie trafiłam na dobrą,ciekawą, mądrą i nienudną książkę z tej serii. Ale tak czy inaczej - wielki żal.

Takiego nagromadzenia idiotyzmów nie spotkałam od czasu przeczytania "Zatrzymajcie świat, chcę wysiąść!" Krystyny Boglar (gdzieś tam jest moja opinia). Tylko Boglar ma przynajmniej lepsze pióro.
Zawzięłam się, by tym razem zmęczyć książkę do końca, ale to będzie zdecydowanie ostatnie moje spotkanie z tą autorką. Chaotyczny język, nudnie napisana historia, która chociaż...