Próby ognia są naprawdę udaną kontynuacją: dużo miejsca zajmują dynamiczne zwroty akcji, zaskakujące przełomy fabularne, a nade wszystko mnożą się różnego rodzaju pytania, które, póki co, pozostają bez odpowiedzi. O ile do Więźnia labiryntu podchodziłam kilka razy, to w przypadku drugiego tomu nie mogłam się oderwać od lektury. I nie chodzi tu o zachwyt nad stylistyką autora lub głębią poruszanych tematów, lecz o zwyczajną ciekawość „co będzie dalej?”.
Trylogia Dashnera nie jest klasyczną antyutopią, jak głosi część internetowych recenzji. To raczej powieść z gatunku survivalu (na co wskazuje nawet zdanie na okładce „Walcz albo giń”), walki o przetrwanie: w tekście występuje znacząca liczba naturalistycznych, wręcz turpistycznych opisów uszczerbków ciała i psychicznych męczarni bohaterów. Podobnie jak pierwsza część, tak i Próby ognia kończą się w bardzo zaskakujący i równie intrygujący sposób. Nie mogę doczekać się ,,Leku na śmierć".

Próby ognia są naprawdę udaną kontynuacją: dużo miejsca zajmują dynamiczne zwroty akcji, zaskakujące przełomy fabularne, a nade wszystko mnożą się różnego rodzaju pytania, które, póki co, pozostają bez odpowiedzi. O ile do Więźnia labiryntu podchodziłam kilka razy, to w przypadku drugiego tomu nie mogłam się oderwać od lektury. I nie chodzi tu o zachwyt nad stylistyką...