Pomyślałam sobie, że moja recenzja będzie rzetelniejsza, gdy nie tylko obejrzę ilustrację, ale również przeczytam ponownie pierwszą część przygód słynnego czarodzieja. To w pewien sposób zmieniło moje spojrzenie na książkę. Po otwarciu koperty tylko powierzchownie przeglądnęłam strony, bo nie miałam za wiele czasu. Później obejrzałam powieść dokładniej, ale w końcu doszłam do wniosku, że nic nie stoi na przeszkodzie, abym jeszcze raz pojawiła się w Hogwarcie.

Zacznę może od tego, że książka już na pierwszy rzut oka prezentuje się cudownie. Jest w twardej oprawie z obwolutą, a powyższe zdjęcie przedstawia to, co znajdziecie pod nią. Na okładce widzimy uroczą sówkę, która idealnie wpasowuje się w tematykę pierwszej części, gdzie pojawia się mnóstwo sów. Wydanie ilustrowane posiada wstążkę, która pełni funkcję zakładki. To bardzo użyteczna rzecz i cały czas z niej korzystałam.

Po otwarciu lektury naszym oczom ukazuje się przepiękna wyklejka z niesamowicie szczegółowo naszkicowanym zamkiem Hogwart. Na dalszych stronach znajdziemy informacje dotyczące wydania, dedykacje a także spis rozdziałów, które swoim wyglądem zapowiadają nadchodzące niespodzianki od ilustratora. W końcu możemy przejść do strony, która rozpoczyna naszą magiczną przygodę.

Bardzo spodobało mi się to, że każdy tytuł rozdziału ma piękną oprawę graficzną, nawiązującą do tego, o czym on będzie. Zauważcie również to, że tekst jest podzielony na kolumny. Na początku mi to przeszkadzało, ale później nie miało znaczenia. Czcionka jest przyjemna dla oka, przez co szybko zmierza się ku końcowi, podobnie jak jak w zwykłym wydaniu. Tutaj macie recenzję.

Kocham rysować i największą uwagę skupiłam na ilustracjach. Jim Kay dopracował każdy detal z wielką starannością. Czytałam, że autor nie mógł poświęcić każdej ilustracji więcej niż kilku dni, ponieważ miał ich do narysowania ponad 100! Jestem więc pełna podziwu, że w tak krótkim czasie potrafił stworzyć coś idealnego. Niektóre obrazki są maleńkie, a nie którą są na aż dwie strony... Mam nadzieję, że wiecie o co mi chodzi.

Jim Kay jest świetnym przykładem na to, że każdy ma prawo do swojej wizji bohaterów, przedmiotów i świata. Dał się ponieść wyobraźni, zachowując przy tym wskazówki J.K. Rowling dotyczące wyglądu poszczególnych rzeczy. Niektórzy bohaterowie nie przypominają aktorów, którzy grali w filmowej adaptacji serii i to może być dla niektórych zadziwiające. Autor ilustrowanego wydania Harry'ego Potter'a inspirował się tym, co go otaczało. Przykładem może być postać Hermiony, którą wzorował na swojej siostrzenicy.

Na koniec krótko napiszę, że polecam z całego seria to wydanie!

Pomyślałam sobie, że moja recenzja będzie rzetelniejsza, gdy nie tylko obejrzę ilustrację, ale również przeczytam ponownie pierwszą część przygód słynnego czarodzieja. To w pewien sposób zmieniło moje spojrzenie na książkę. Po otwarciu koperty tylko powierzchownie przeglądnęłam strony, bo nie miałam za wiele czasu. Później obejrzałam powieść dokładniej, ale w końcu doszłam...