Najnowsza publikacja spod znaku Jednotomówek Waneko to klimatyczny, pięknie narysowany zbiór czterech one-shotów utrzymanych w onirycznej, baśniowo-steampunkowej konwencji. Wszystkie zaprezentowane historie rozgrywają się na tle ruin. Każdy z komiksów zawiera w sobie pewien pierwiastek grozy, szaleństwa i surrealizmu, zresztą w opowieściach można znaleźć wiele wspólnych mianowników. Wszystkie one-shoty poruszają tematykę miłości – miłości romantycznej, miłości dziecka do rodzica, miłości do swej pasji. Analogie pojawiają się też w warstwie graficznej - tła wypełniają cudnej urody obrazy wypełnione mitycznymi stworzeniami, kołami zębatymi oraz tajemniczymi maszynami.

W skład tomiku wchodzą cztery opowiadania: „Dziewczyny z ruin”, „Człowiek, który widział muzykę” „Dziewczyna z szuflady” i „Wzgórze kapeluszy”. Naprawdę ciężko jest mi wybrać ulubioną historię, bo każda z nich ma w sobie coś wyjątkowego. „Dziewczyny z ruin” to opowiadanie utrzymane w klimacie grozy. Dwie uczennice trafiają do ruin starej fabryki, które niebawem mają wylecieć w powietrze. Od jednej z nich zależy, czy uda im się uciec z przymusowego więzienia. „Człowiek, który widział muzykę” to z kolei historia starego nauczyciela, który uzyskuje niezwykły dar dostrzegania muzyki - niestety okazuje się, że przybiera ona makabryczne kształty, które zaczynają prześladować kompozytora. To opowieści o tym, jak zawiść przekształca człowieka odbierając mu radość życia. „Dziewczyna z szuflady” jest komiksem romantycznym. Główny bohater, twórca dioram, podaje się za swego zmarłego brata bliźniaka i zamieszkuje z jego pacjentką, która bezpiecznie czuje się tylko w szufladzie komody. Mężczyzna chce odkryć, czy kobieta miała coś wspólnego z dziwaczną śmiercią Kozuego, którego zwłoki znaleziono właśnie w szufladzie. „Wzgórze kapeluszy” to historia o zabarwieniu komediowym. Thoma - syn ubogiej kapeluszniczki, która tworzyła kapelusze dla zmarłych - tworzy bogate i ekscentryczne nakrycia głowy dla elit. Jego sława dociera na dwór królewski. Kapelusznik i jego asystentka zostają zaproszeni do zamku, ale gubią się po drodze i trafiają do ruin, w których króluje tajemnicza postać przypominająca śmierć. Kapelusznik ma trzy dni, by obdarować kapeluszem każdą ze spotkanych postaci i wydostać się z ruin, inaczej on i Dollchelle pozostaną tam na zawsze.

Tsukiji Nao może poszczycić się naprawdę piękną i nieco specyficzną kreską. Dominują miękkie linie, nawet postacie męskie są przedstawione w sposób androgeniczny. Stroje bohaterów są niezwykle szczegółowe, bogate w detale – ich piękno uderza zwłaszcza we „Wzgórzu kapeluszy”. Wykonane przez Thomę nakrycia głowy są małymi dziełami sztuki. Tła są szalenie bogate, a dość oryginalne zastosowanie okrągłych kadrów sprawia, że rysunki nabierają dodatkowej miękkości i lekkości. Czytelnikowi nie pozostaje nic innego, jak cieszyć się z powiększonego formatu mangi i podziwiać kunszt ilustracji.

„Dziewczyny z ruin” to na chwilę obecną moja ulubiona Jednotomówka Waneko. Tsukiji Nao urzekła mnie pięknymi ilustracjami i niepokojącymi opowieściami, które nie tylko bawią, ale dostarczają również ciekawych przemyśleń na temat ludzkiej natury. Mam ogromną nadzieję, że „Dziewczyny z ruin” spotkają się z pozytywnym przyjęciem, mnie ten tytuł zauroczył.

azjateka.blogspot.com

Najnowsza publikacja spod znaku Jednotomówek Waneko to klimatyczny, pięknie narysowany zbiór czterech one-shotów utrzymanych w onirycznej, baśniowo-steampunkowej konwencji. Wszystkie zaprezentowane historie rozgrywają się na tle ruin. Każdy z komiksów zawiera w sobie pewien pierwiastek grozy, szaleństwa i surrealizmu, zresztą w opowieściach można znaleźć wiele wspólnych...