Po przeczytaniu tej książki stwierdziłam, że autorka próbowała upodobnić swój styl pisania do stylu autora Ricka Riordana, jednak skutek był całkowicie odwrotny od zamierzanego. Czułam się jakbym czytała plagiat i to kiepski.

Ta książka ma bardzo dużo negatywów:

1. Główna bohaterka Summer jest tak wspaniała, że zdobywa wszystkie role na castingach i zajmuje pierwsze miejsca w konkursach tanecznych i rzekomo wcale się tym nie chwali wręcz zaprzecza że jest wspaniała ale zaraz na drugiej stronie kartki pyszni się jaka to ona jest cudowna i przewyższa wszystkich swoimi umiejętnościami i mądrością ( która jest tylko pozorna). Oraz przez cały ciąg książki zmieniają się jej humorki niczym przy okresie.

2. Postać 9-letniej Lilly jest stanowczo ale to stanowczo podkoloryzowana. Jakie dziecko w tym wieku używa słów których nawet nie używają dorośli?! Przynajmniej nie denerwuje jak Summer przy której każdej jej wypowiedzi wywracałam oczami z poirytowania.

3. Nie mogłam znieść jak te dziewczyny poniżały i wyżywały się na Jacku tylko dlatego że miał on wysoką samoocenę lubił długo spać i pochłaniać jedzenie w dużych ilościach. To było po prostu okrutne szczególnie że gdyby nie on główna bohaterka już dawno by nie żyła.

4. Podczas czytania natknęłam się również na wypowiedzi między bohaterami które zostały skradzione z memów lub żartów.

5. UWAGA! MAŁY SPOILER - muszę go po prostu napisać. Główna bohaterka wspomina na samym początku że nie ma telefonu bo jest sierotą jednak zwraca na to uwagę akurat wtedy gdy jest już bogata a zaraz potem leci samolotem z plecakiem do którego spakowała NIE UWIERZYCIE! swój telefon oczywiście bez ładowarki no bo po co?

6. RÓWNIEŻ MAŁY SPOILER - bohaterowie ćwiczą na swojej małej arenie aby stać się lepszymi czarodziejami itp. Maszyna ma sztuczną inteligencie i porozumiewa się z nimi za pomocą słów które są wyświetlane w powietrzu. Podczas pierwszego treningu Summer zwraca uwagę na to że maszyna nadużywa emotikonek w swoich wypowiedzieć co jest nie prawdą! Zrobiła to tylko dwa razy a zaraz potem bohaterka zaczęła się na to uskarżać w myślach.

7. Denerwowało mnie również chwile kiedy Summer oraz Lilly krzyczały na Jacka pod pretekstem że niby się nad sobą użala a moment później one same tak robiły!

Jednak wśród tych wszystkich absurdów znalazłam coś pozytywnego:

1. Jack. Zaradna złota rączka podchodząca do wszystkiego z optymizmem i entuzjazmem. Mądrala który wszystko potrafił obliczyć i myślał logicznie (co nawiasem mówiąc jego towarzyszki uważały za denerwującą cechę).
Aż żałuję że ta cała historia nie został poświęcona jego osobie.
Jednak i ta postać posiada minusa. Przez to że autorka próbowała się upodobnić do Ricka Riordana (jak już wspominałam) Jack bardzo przypominał Leo Valdeza. I chyba właśnie tylko dlatego go polubiłam.

Od początku przeczuwałam że ta powieść mnie nie porwie ale dałam jej drugą szansę pod namową przyjaciółki. Skończyło się tak że miałam racje co do swoich przeczuć. Śmiało mogę nazwać książkę gniotem.

Gdyby jednak napisać tę historię od nowa. Z bardziej realnymi postaciami i ciekawszymi wątkami to może by coś z tego było.

Po przeczytaniu tej książki stwierdziłam, że autorka próbowała upodobnić swój styl pisania do stylu autora Ricka Riordana, jednak skutek był całkowicie odwrotny od zamierzanego. Czułam się jakbym czytała plagiat i to kiepski.

Ta książka ma bardzo dużo negatywów:

1. Główna bohaterka Summer jest tak wspaniała, że zdobywa wszystkie role na castingach i zajmuje pierwsze...