Zupełnie nietrafiona. Nudy na pudy.

Zupełnie nietrafiona. Nudy na pudy.

Tematem przewodnim są mężczyźni, którzy w czasach PRL-u byli znani ze względu na swoje dokonania artystyczne czy polityczne i ich podboje miłosne. Autorka zamiast skupić się na temacie przewodnim czyli o relacjach swoich bohaterów z kobietami to zrobiła z tego rzecz równoległą/drugorzędną. Nie wiem czemu autorka tyle miejsca skupiła się na biografii swoich bohaterów. W tej postaci książka ciekawa dla osób, które nie do końca wiedziały kto-jest-kto w PRL-u.

Tematem przewodnim są mężczyźni, którzy w czasach PRL-u byli znani ze względu na swoje dokonania artystyczne czy polityczne i ich podboje miłosne. Autorka zamiast skupić się na temacie przewodnim czyli o relacjach swoich bohaterów z kobietami to zrobiła z tego rzecz równoległą/drugorzędną. Nie wiem czemu autorka tyle miejsca skupiła się na biografii swoich bohaterów. W...

Rzadko zdarza mi się aż tak żałować pieniędzy i czasu poświęconych na książkę.

Można, oczywiście, pisać o wszystkim, problem w tym, że wtedy zazwyczaj nie pisze się o niczym - i ten właśnie błąd popełniła autorka. Mamy tyle rozmaitych publikacji o PRL-u, że wdawanie się w szczegóły biografii Bieruta, Cyrankiewicza i Tyrmanda naprawdę można już sobie darować, jeśli omawia się tylko pewien szczególny aspekt ich życia. Bo wydawać by się mogło, że tematem "Słynnych playboyów PRL" będą właśnie relacje owych playboyów z kobietami. I one oczywiście tam są, ale... gdzieś zupełnie z boku i na marginesie, jako jeden z epizodów biografii bohatera, ważny tak samo, jak miejsce urodzenia, miejsce na politycznej mapie kraju albo to, jaki stosunek do danej postaci miał Jerzy Urban (zastanawiam się, co on tak często w tej książce robi). Generalnie rzecz biorąc - prawdziwy temat tej książki gubi się gdzieś między setkami informacji, które można było pominąć albo znacznie ograniczyć, przygotowując publikację bądź co bądź tematyczną. "Playboye..." cierpią na chroniczne rozgadanie i dygresyjność, każda postać pojawiająca się na kartach książki musi zostać należycie opisana wraz z całym swoim tłem biograficznym i najlepiej jedną czy dwiema anegdotkami bez większego związku ze sprawą. Bardzo łatwo zatem z niniejszej książki dowiedzieć się, kiedy i na co zmarła każda żona Cyrankiewicza, trudniej zaś czasem ocenić, czy dany bohater - myślę tu głównie o Szczepańskim - naprawdę powinien pojawić się w tej historii.

Rzadko zdarza mi się aż tak żałować pieniędzy i czasu poświęconych na książkę.

Można, oczywiście, pisać o wszystkim, problem w tym, że wtedy zazwyczaj nie pisze się o niczym - i ten właśnie błąd popełniła autorka. Mamy tyle rozmaitych publikacji o PRL-u, że wdawanie się w szczegóły biografii Bieruta, Cyrankiewicza i Tyrmanda naprawdę można już sobie darować, jeśli omawia...

Niezła, całkiem wciągająca pozycja. Ważne jest to, że autorka przedstawia wszystkie (poniekąd tabloidowe) historie ze spokojem, kulturą i dbałością o język, który w tej książce jest wręcz przepiękny. Autorka przedstawia wnikliwą biografię każdego z bohaterów, czyniąc ich podboje miłosne logicznym elementem historii. Nie pasował do tego zestawu chyba jedynie Maciej Szczepański. Ostatni rozdział książki, właśnie jemu poświęcony, jest jakby odklejony od reszty. Skupia się raczej na dyktatorskiej zawodowej naturze bohatera niż na jego obyczajowości. Tym niemniej książka jest bardzo ciekawa i warto się nad nią pochylić. Co ważne, jest raczej źródłem rzetelnej, dobrze podanej wiedzy historycznej.Drugorzędne są aferki i skandale, w których tak bardzo gustują dzisiejsze media i od których i literatura nie jest przecież wolna. Polecam.

Niezła, całkiem wciągająca pozycja. Ważne jest to, że autorka przedstawia wszystkie (poniekąd tabloidowe) historie ze spokojem, kulturą i dbałością o język, który w tej książce jest wręcz przepiękny. Autorka przedstawia wnikliwą biografię każdego z bohaterów, czyniąc ich podboje miłosne logicznym elementem historii. Nie pasował do tego zestawu chyba jedynie Maciej...

Dlaczego warto ją przeczytać w zimowy wieczór i dlaczego w zimę, a nie latem? Temat - życie prywatne "gwiazd" Polski Ludowej okazuje się być o wiele grzeczniejsze niż obecnie celebrytów-romansistów, wiadomo, inne czasy, ale mam wrażenie, że tematem nie jest opowieść, z kim spał Hanuszkiewicz albo ile żon miał Cyrankiewicz. Najgorzej jest przebrnąć przez pierwszą minibiografię - Bierut. Wiem, kim był, co robił, a i tak trudno mi uwierzyć, że to kobieciarz. Ale. Tematem głównym książki jest życie w PRL.

W szkole historia zasypuje datami i faktami. Ja, na szczęście albo nie, historię skończyłam na Drugiej Wojnie, i całe bagno po niej jest dla mnie białą kartą. Coś tam Komitet, coś że Solidarność, jakieś protesty i kartki na papier do du*. Tyle.

Autorka poprzez ukazanie rąbka biografii w pewien sposób przenosi w ten czas. Owszem, widzę go oczami mężczyzny, który adoruje kobiety, uwodzi, żeni się, rozchodzi i po prostu bawi się w miłości. Jednakowo też pokazuje tamten czas - kiedy partia rządzi, opozycji praktycznie nie ma, luksusem są odpady z kolekcji mody zachodniej, kawalerka w bogatej dzielnicy urasta do rangi pałacu Radziwiłłów w Antoninie... Świat, gdzie jedni wciąż czują oddech obozów i zsyłek, a drudzy rozbijają auta i podrywają kobiety na jedną noc, bo po co na resztę życia, skoro oni kochają ideę kobiecości i jej dobrodziejstw, a nie kobietę jedną jedyną.

Dobra na zimę, bo wtedy siedzę w domu, niewiele robię, na dworze niemiło, kocyk, kawa i jedziemy. Lato jest zbyt piękne, by je marnować na tą książkę. Chociaż oceniłam ją wysoko, to jest to jedynie playlista, zbiór kilku biografii, niepełnych, poszlak i tyle. Jakaś idea, przesłanie? Hm... Faceci to kobieciarze? No nie. Politycy to babiarze? Też nie. Dlatego dobra na zimę, nie lato.

Dlaczego warto ją przeczytać w zimowy wieczór i dlaczego w zimę, a nie latem? Temat - życie prywatne "gwiazd" Polski Ludowej okazuje się być o wiele grzeczniejsze niż obecnie celebrytów-romansistów, wiadomo, inne czasy, ale mam wrażenie, że tematem nie jest opowieść, z kim spał Hanuszkiewicz albo ile żon miał Cyrankiewicz. Najgorzej jest przebrnąć przez pierwszą...

Słynni playboye PRL to ciekawa lektura, która zainteresuje każdego. Życie warszawskiej bohemy jest pokazane z innej strony, a teoria, że władza deprawuj,e została podważona. Książka Iwony Kienzler w pewnym stopniu prezentuje obraz mężczyzny w PRL.
http://www.mensview.pl/2015/09/slynni-playboye-prl-iwona-kienzler-recenzja/

Słynni playboye PRL to ciekawa lektura, która zainteresuje każdego. Życie warszawskiej bohemy jest pokazane z innej strony, a teoria, że władza deprawuj,e została podważona. Książka Iwony Kienzler w pewnym stopniu prezentuje obraz mężczyzny w PRL.
http://www.mensview.pl/2015/09/slynni-playboye-prl-iwona-kienzler-recenzja/