Główny bohater książki to około 30-letni dziennikarz, którego imienia nie znamy. Mól książkowy, który nie najlepiej odnajduje się w dzisiejszych realiach. Poza wujem, z którym nie utrzymuje kontaktu, nie ma rodziny. Mieszka w starej kamienicy w centrum małego miasteczka.

Dni mijają mu na spacerach, głównie do parku, by choć przez nacieszyć oczy widokiem Ukochanej - pięknej dziewczyny, która codziennie spędza czas na ławce czytając książki.

"Kiedy JĄ dostrzegam, z oczu ciekną mi łzy. Ten widok jest tak piękny, że nie mogę i nie chcę się powstrzymywać."

Początkowo nie zdaje sobie ona sprawy z jego istnienia, lecz po jakimś czasie zauważa mężczyznę i rozpoczyna rozmowę.

Co wyniknie ze spotkania tych dwojga?
Jak potoczą się ich losy?

"Ławka" zapowiadała się dobrze. Jej opis wydawał się stosunkowo interesujący i nieco tajemniczy. Wzbudził moją ciekawość na tyle, że zdecydowałam się na lekturę tej książki.

Przyznam szczerze, że ten utwór nie oczarował mnie od pierwszych stron, ale ... znudził. Co pierwsze rzuciło mi się w oczy, to brak rozdziałów i jeden, ciągły (okej, podzielony na akapity) tekst.
Plus mała czcionka.

W miarę jak coraz bardziej zagłębiałam się w tą opowieść, rozległe i rozbudowane opisy zaczęły mnie denerwować. Owszem, mamy tutaj szansę zobaczyć cały i pełny obraz historii głównego bohatera od przedszkola aż do dnia dzisiejszego, ale... nie tego chciałam. Chciałam akcji, wydarzeń i dialogów. A zastałam wewnętrzne monologi bohatera, który przy każdej możliwej okazji (a było ich wiele, uwierzcie mi) zaczyna rozmyślać na filozoficzne tematy. Owszem, uwielbiam refleksje i wnioski, ale nie w nadmiarze. Co to, to nie. Dla mnie ten utwór był po prostu monotonny. Ciekawe chwile spotkań i rozmów z innymi postaciami oddzielają usypiające opisy sytuacji czy miejsc.

"Ławkę" można zinterpretować na kilka sposobów. Z jednej strony to monotonna i przygnębiająca historia o człowieku, który poszukuje szans. Szans na miłość, szans na marzenia, których realizację dawno porzucił... i szans na szczęście. Bo wszyscy szukamy tego w życiu, nieprawdaż? Głównym bohaterem może więc być każdy z nas. I ty, i ja, i on i ona. Wszyscy. Niestety, mam wrażenie, że on tylko chce. Rozmyśla, wraca do przeszłości. Marzy... Ale nie robi nic w tym kierunku. Czeka na wenę, na cudowny moment czy Apokalipsę. Dlatego nie polubiłam tej postaci.

"[...] w życiu nie czeka mnie nic poza powolnym kurczeniem się i umieraniem."

Główny wątek tej powieści nie wzbudził u mnie entuzjazmu. Najbardziej denerwował mnie chyba termin Ukochana, którym bohater nazywał tajemniczą dziewczynę z parku. Ukochana...
Dobrze zauważyliście, że piszę Ukochana. To uczucie, którego z początku nie potrafiłem nazwać, okazało się zwykłą miłością.
Tylko jak można oddać serce komuś, kogo się nie zna? Jak można zakochać się w dziewczynie, z którą nigdy się nie rozmawiało? No, jak? Jak? Dla mnie pozostaje to niezrozumiałe. Uczucie towarzyszące mężczyźnie mogłabym w najlepszym razie nazwać zauroczeniem. Ale miłością? Nie, nigdy. Może jestem cyniczna, może nie wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia, ale nie potrafię. Nie potrafię nazwać dziewczyny, która się komuś podoba, Ukochaną. Bo istnieje różnica między zakochaniem (kocham kogoś za to, kim jest), a zauroczeniem (jestem zauroczone czyimś wyglądem ).

Zaś z drugiej strony, "Ławka" może być lekturą uspokajającą i odstresowującą. Relaksująca. Nie trzyma w napięciu, ale i nie jest do końca przewidywalna. Jest za to realna, niesie ze sobą prawdę, której próżno poszukiwać w niektórych książkach. Słodko-gorzka, tak jak nasze życie. Raz cudowne, raz beznadziejne. Tak, jak w przysłowiu. Raz na wozie, raz pod wozem. Zachęca czytelnika do tego, by się na chwilę zatrzymać. Zwolnić tempo. Obejrzeć i zauważyć, jak wiele piękna w zasięgu wzroku pozostaje niewidoczne. I tylko czeka na to, by je zauważyć.

Mnie książka niestety nie porwała ani tym bardziej nie zauroczyła swoją opowieścią. Co wcale nie oznacza, że Tobie się nie spodoba.

Za możliwość poznania tej powieści dziękuję Wydawnictwu Dziewięć Muz.
Recenzja pochodzi z bloga przygody-mola-ksiazkowego.blogspot.com

Główny bohater książki to około 30-letni dziennikarz, którego imienia nie znamy. Mól książkowy, który nie najlepiej odnajduje się w dzisiejszych realiach. Poza wujem, z którym nie utrzymuje kontaktu, nie ma rodziny. Mieszka w starej kamienicy w centrum małego miasteczka.

Dni mijają mu na spacerach, głównie do parku, by choć przez nacieszyć oczy widokiem Ukochanej -...