Kolejny zbiór Pilipiuka wydaje się nieco spójniejszy niż inne.
Głównie za sprawą oparcia opowiadań o dwóch bohaterów.
Pierwsza (tytułowe) opowiadnie, jest przedstawieniem pewnej historii z życia doktora Skórzewskiego. Całkiem przyjemnie się czyta, choć jest mocno przegadane, jak większość historyjek autora. Szybka akcja, tajemnicze wydarzenia i szczypta grozy z odrobiną humoru.
Kolejne opowiadania to historie o niejakim Robercie Stormie. Tu poziom jest różny. Ot, wiele zależy od tego jaka zagadka, związane ze "starociami" zbieranymi przez bohatera, nam się trafi. Dodatkowo rażąca "nieżyciowość" naszego poszukiwacza, dotyczącą jego życia osobistego, potrafi skutecznie zniechęcić czytelnika (opinia subiektywna).
Dodatkowo niektórych może odepchnąć lekko rasistowskie i stereotypowe podejście do romów (mi nie przeszkadza, ale lojalnie ostrzegam) ;)
Jeśli dalej Cię nie zniechęciłem, to dobra Twoja :D
Przedstawiłem pokrótce negatywne części opowiadań.
Dalej jest tylko lepiej.
Poziom intelektualny historii i zagadek jest zadowalający (może paru będzie narzekać, że za łatwo je przejrzeć)
Akcja historii dobrze wyważona.
Tło wydarzeń starannie opracowane.
Po prostu świetnie się czyta.
Może tylko za mało tego (sam chciałem sobie jakoś dawkować opowiadania, ale "pochłonąłem" książke w jeden wieczór)
Polecam

Kolejny zbiór Pilipiuka wydaje się nieco spójniejszy niż inne.
Głównie za sprawą oparcia opowiadań o dwóch bohaterów.
Pierwsza (tytułowe) opowiadnie, jest przedstawieniem pewnej historii z życia doktora Skórzewskiego. Całkiem przyjemnie się czyta, choć jest mocno przegadane, jak większość historyjek autora. Szybka akcja, tajemnicze wydarzenia i szczypta grozy z odrobiną...