Książkę przeczytałam za jednym zamachem, ponieważ bardzo mnie wciągnęła.
Spodobał mi się język jakim napisane jest "Pachnidło". Jest oryginalny i bogaty, ale nie brak w nim kolokwializmów. W książce dialogi zostały ograniczone do minimum, opisów jest mnóstwo. Nie lubię opisów, a już w szczególności opisów przyrody. Tutaj jednak bardzo mi się podobały, ponieważ były interesujące. W książce opisano wiele zapachów i zrobiono to naprawdę dobrze, dzięki czemu owe zapachy można sobie łatwo wyobrazić.
Sama historia ukazana w książce jest genialna i pomysłowa. Uważam, że opowieść o człowieku chcącym zrobić perfumy z kobiety jest bardzo interesująca.
Jan Baptysta - główny bohater, jest niewątpliwie postacią intrygującą, ale niestety w ogóle nie posiada cech ludzkich. Nie ma zapachu, nie ma uczuć, nie ma sumienia, nie ma duszy. Nie ma nic oprócz genialnego zmysłu powonienia i swego chorego pragnienia stworzenia "wonności nad wonnościami". Jest zbyt mocno odczłowieczony. Jan Baptysta jest całkowitym potworem odrobinę nudnym w tym swoim braku człowieczeństwa. Mamy powody, żeby mu współczuć, ale nie możemy, ponieważ nie jest wiarygodny.
W książce jest mnóstwo obrzydliwych momentów, ale nie zrażają one jakoś szczególnie, w pewien dziwny sposób są genialne. Niestety akcja jest nieco zbyt powolna, a zbrodnie dokonane przez bohatera są opisane bardzo ogólnikowo co jest wadą tego dzieła.

Książkę przeczytałam za jednym zamachem, ponieważ bardzo mnie wciągnęła.
Spodobał mi się język jakim napisane jest "Pachnidło". Jest oryginalny i bogaty, ale nie brak w nim kolokwializmów. W książce dialogi zostały ograniczone do minimum, opisów jest mnóstwo. Nie lubię opisów, a już w szczególności opisów przyrody. Tutaj jednak bardzo mi się podobały, ponieważ były...