„Jesteśmy gatunkiem tworzącym miejsca i kochającym je” — stwierdza we wstępie do swej książki Alastair Bonnett. Tym też tłumaczy niepokój towarzyszący współczesnemu człowiekowi i jego potrzebę ucieczki z ultramobilnego świata. Naszej wrodzonej topofilii, przywiązaniu i miłości do miejsc, zagraża dziś wiele czynników. Zastępujemy unikatowe, niepowtarzalne miejsca nijakimi, identycznymi pejzażami (te same supermarkety, parkingi, magazyny, obwodnice). Ekspansja przeciętnej identyczności na skalę globalną osłabia nasze poczucie tożsamości i sprawia, że tęsknimy za różnorodnością. Dusimy się w betonowo – asfaltowej dżungli, bezradnie patrzymy na wycinkę kolejnych drzew i zagładę kolejnych urokliwych zakątków. Cywilizacja potrzebuje bezmiejscowej przestrzeni, człowiek – staroświeckiego miejsca, z którym jest emocjonalnie związany i które może kształtować na swój indywidualny sposób.
Książka „Poza mapą” jest wyrazem miłości do takich właśnie unikatowych, zaskakujących miejsc. Autor przekonuje nas, że nawet w zglobalizowanym, gruntownie zbadanym świecie odkrywanie wcale się nie kończy.

Alastair Bonnett proponuje nam czterdzieści siedem lokalizacji, z których każda wymyka się definicjom, prowokuje do zastanowienia się nad niedocenianą rolą miejsca w naszym życiu.Z zapałem i ciekawością dziecka eksploruje miejsca, o których nie słyszały biura podróży. Jego pasja odkrywania nie ma żadnych granic: z taką samą uwagą bada podziemne miasta Kapadocji i jamy lisów miejskich, ukryte w zaroślach. Poznajemy nowojorski Time Landscape (Pejzaż czasu), Architektoniczny Park Sycylijskiej Niedoskonałości, wysepki drogowe, parking portu lotniczego Los Angeles, ukraińskie miasto Prypeć pod Czarnobylem, magazyn wolnocłowy w Genewie, tajne więzienie CIA w Bukareszcie, Księstwo Sealandu założone na platformie wiertniczej i Górę Athos, gdzie kobiety nie mają wstępu. Wszystkie opisane miejsca charakteryzują w ten czy inny sposób swoich mieszkańców, są świadectwem różnych przejawów ludzkiej natury, wyrazem naszego fanatyzmu, braku wyobraźni (lub jej nadmiaru), potrzeby przynależności bądź niezależności, itd.

Książka „Poza mapą” Alaistaira Bonnetta otworzy wam oczy. Sprawi, że dostrzeżecie wokół siebie obfitość miejsc, wartych poznania. Może zastanowicie się po raz pierwszy, co jest na końcu tej niepozornej uliczki, którą mijacie codziennie w drodze do pracy? A może inaczej spojrzycie na swój równo skoszony trawnik, identyczny z wszystkimi trawnikami w okolicy i zapragniecie bujnej trawy po łydki oraz naturalnego chaosu przyrody, nieuregulowanego normami Unii Europejskiej i standardami rodem z amerykańskich przedmieść? Cokolwiek to będzie, będzie z Waszym pożytkiem.

„Jesteśmy gatunkiem tworzącym miejsca i kochającym je” — stwierdza we wstępie do swej książki Alastair Bonnett. Tym też tłumaczy niepokój towarzyszący współczesnemu człowiekowi i jego potrzebę ucieczki z ultramobilnego świata. Naszej wrodzonej topofilii, przywiązaniu i miłości do miejsc, zagraża dziś wiele czynników. Zastępujemy unikatowe, niepowtarzalne miejsca nijakimi,...