Okładka książki, mimo pięknego, charakterystycznego, czerwonego koloru, nie przypadła mi do gustu. Wykonana została z materiału, na którym widać wszystkie odciski palców (chociaż muszę przyznać, że jest wyjątkowo miły w dotyku). Mimo, że dbam o higienę rąk zasiadając do książki, a tą pozycję czytałam jedynie w domu, ma ona okropne tłuste plamy, jakbym co najmniej lepiła na niej mięsne kulki na kotlety mielone. Wygląda to bardzo nieestetycznie, taką książkę wstyd komukolwiek kiedykolwiek pożyczyć.

Książka otrzymała nagrodę PREMIO PLANETA 2013. Na polskich stronach niewiele można się dowiedzieć o tej nagrodzie. Przytoczę definicję znalezioną na publio.pl:
"Nagroda literacka ufundowana w 1952 r. przez José Manuela Larę, zwana też niekiedy nagrodą Lary. Przyznawana jest przez wydawnictwo Planeta autorom najlepszych powieści hiszpańskojęzycznych danego roku. Jej laureaci otrzymują nagrodę pieniężną, drugą pod względem wysokości po Nagrodzie Nobla. Poza Nagrodą Cervantesa Premio Planeta uznawana jest za drugie najważniejsze wyróżnienie w tym kręgu kulturowym."
Pierwszy raz usłyszałam o tej nagrodzie sięgając po tą powieść. Muszę przyznać, że wiadomość, że dana książka otrzymała nagrodę literacką znacznie podnosi wymagania czytelnika (przynajmniej moje), przez co później zdecydowanie łatwiej o rozczarowania.
Jeżeli o mnie chodzi, rozczarowań żadnych nie było, a to z tego względu, że długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki i w między czasie na kilku blogach, które obserwuję pojawiły się już recenzje- niektóre bardziej, inne mniej przychylne. Byłam przygotowana na wszystko.
Duża, wyraźna czcionka sprawia, że przez poszczególne strony przelatuje się szybko. Dodatkowo książka pisana jest lekkim i łatwym językiem.

Przedstawiona w książce historia opisuje fragment życia jednej z modelek, która podczas lotu z New Delhi do Madrytu poznaje Vivianę. Spotkanie całkowicie zmienia dotychczasowy sposób bycia i myślenia głównej bohaterki, z rozdziału na rozdział staje się inną osobą, zaczyna dostrzegać to, czego nie dostrzegała wcześniej, jednocześnie próbując odgadnąć, kto pragnie jej śmierci.

Sposób życia modelek niejednokrotnie już pojawiał się w literaturze i filmie, budząc różnego rodzaju uczucia. W książce nie został on pokazany w żaden nowy sposób, nie wnosi nic nowego, nie budzi nowych uczuć w czytelniku (w tym przypadku we mnie).
"Modelka jest jak kwiat, który może zwiędnąć następnego dnia i dlatego musi maksymalnie wykorzystywać swoje piękno (...)".
Natomiast to, co szczególnie urzekło mnie w tej pozycji, to ukazanie ulotności ludzkiego szczęścia. Czasami sami sobie wmawiamy, jak cudowne jest nasze życie, jednocześnie przekonując do tego wszystkich dookoła. Sami kreujemy sobie nasz wymarzony świat i na to, co mogłoby nam przeszkodzić w zdobyciu całkowitej radości, zupełnie nie zwracamy uwagi. Historia przedstawiona w książce najlepiej to obrazuje.
"Zło, zanim nas zrani albo zabije, zwykle się nie ujawnia, w przeciwnym razie moglibyśmy z nim walczyć, a nawet je pokonać".
Jak dla mnie jest to powieść trochę o magii i trochę o życiu. Kiedy tego pierwszego pojawia się za dużo w życiu, sprawy przybierają zupełnie inny tor i inne tempo.

Okładka książki, mimo pięknego, charakterystycznego, czerwonego koloru, nie przypadła mi do gustu. Wykonana została z materiału, na którym widać wszystkie odciski palców (chociaż muszę przyznać, że jest wyjątkowo miły w dotyku). Mimo, że dbam o higienę rąk zasiadając do książki, a tą pozycję czytałam jedynie w domu, ma ona okropne tłuste plamy, jakbym co najmniej lepiła na...