To nie lot w kosmos, to życie „Bajecznie bogatych Azjatów”

Panie i Panowie to jest lepsze od taniego romansidła, powtórki z meksykańskiej telenoweli, rozmowy z sąsiadką „której nie cierpię” czy od przysłuchiwania się polskim politykom („w jakimś tam programie telewizyjnym”) ziejącymi nienawiścią do interlokutora. Ba! Każdy portal plotkarski i kolorowy magazyn, w którym podglądasz „wielki świat” blednie z chwilą, kiedy wkroczysz na planetę Kevina Kwana. Za 36.90 zł (tyle kosztuje polskie wydanie książki) można zaznać wrażenia, że poleciało się w kosmos (P.S.: dodam, że podobno za prawdziwy kilkudniowy pobyt na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej trzeba zapłacić min. 20 mln dolców!). Można być oburzonym, zgorszonym, zniesmaczonym. To normalne. Ale gdzieś obok jest „nie do wiary”, „wow”, „o Boże!”. Co prawda uczono mnie „nie można wzywać Pana Boga nadaremno”, ale są pewne wyjątki – azjatyccy miliarderzy i ich życie. Napiszę więc – Boże! Jakie to… fajne!

(...)

„Bajecznie bogaci Azjaci” to powieść, która smakuje niczym przepyszny kawałek ciasta z najdroższej cukierni na świecie. Może też przywodzić na myśl kawałek ambrozji, który jakimś cudem udało się skosztować. Mi, tej zwykłej śmiertelniczce. To zdecydowanie lektura dla tych, którzy poszukują rozrywki w literaturze, ale i dla tych wszystkich osób, które interesują się Azją. Czasem dobrze jest po prostu poczytać „coś” w interesującym nas temacie dla zwyczajnego rozerwania się.

Całość recenzji można przeczytać na eChiny.pl: http://echiny.pl/kultura/ksiazki/bajecznie-bogaci-azjaci/

To nie lot w kosmos, to życie „Bajecznie bogatych Azjatów”

Panie i Panowie to jest lepsze od taniego romansidła, powtórki z meksykańskiej telenoweli, rozmowy z sąsiadką „której nie cierpię” czy od przysłuchiwania się polskim politykom („w jakimś tam programie telewizyjnym”) ziejącymi nienawiścią do interlokutora. Ba! Każdy portal plotkarski i kolorowy magazyn, w którym...