Specjalnie męczyłam się poprzednim, czwartym tomem cyklu egipskiego, bo mógł mieć znaczenie podczas lektury „Ognistego boga". I jaka nagroda mnie spotkała? A cała masa nudy i trochę irytacji. Po pierwsze „Ognisty bóg" nie powinien być piątym tomem, bo akcja wskazuje bardziej na drugi, poza tym główny bohater, nasz znajomy Taita, to zupełnie obca postać, nijak mająca się do bohatera z innych powieści cyklu, przede wszystkim irytująco zarozumiały, poza tym jakby nawet wiekiem i wyglądem odbiegający od poprzednich tomów, a na pewno w żaden sposób nie nawiązujący do „Zemsty Nilu".

Akcja książki też mnie nie porwała. Wszystkie pomysły Taity były tak idealne, że w każdym calu udawały się, każda przygoda kończyła się szczęśliwie, zero napięcia, zero intrygi. Do tego wątek fantastyczny z udziałem bogini, krwawe opisy mordów. Poza głównym bohaterem reszta postaci bardzo nijaka, nawet księżniczki myliły mi się, były tak słabo opracowane, o innych już nawet nie wspomnę.

Czuję się bardzo rozczarowana, moje oczekiwania były na poziomie dwóch pierwszych tomów, a dostaję tu książkę lepszą, od „Zemsty Nilu", ale mimo wszystko bardzo słabą. Brak klimatu, wyrazistych bohaterów, zaskoczenia i napięcia. Szkoda czasu.

Specjalnie męczyłam się poprzednim, czwartym tomem cyklu egipskiego, bo mógł mieć znaczenie podczas lektury „Ognistego boga". I jaka nagroda mnie spotkała? A cała masa nudy i trochę irytacji. Po pierwsze „Ognisty bóg" nie powinien być piątym tomem, bo akcja wskazuje bardziej na drugi, poza tym główny bohater, nasz znajomy Taita, to zupełnie obca postać, nijak mająca się ...