Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden z największych talentów w polskiej piłce, człowiek i piłkarz wzbudzający w swoim czasie skrajnie różne emocje. Oglądając go na boisku miałem zawsze ambiwalentne odczucia - zachwycał umiejętnościami, a jednocześnie odpychał swoim sposobem bycia i bufonadą. Trudno nazwać tę książkę autobiografią, bo Dziekanowski o swoim życiu pozaboiskowym wypowiada się bardzo oględnie. To raczej wspomnienie jego przygody z piłką i jednocześnie próba rozliczenia się z wieloma stereotypowymi (często niesprawiedliwymi) opiniami, jakie przylgnęły do jego nazwiska. Próżno tu szukać tanich sensacji. Dziekan nie wylewa żółci, a wręcz przeciwnie - stara się w wyważony sposób przedstawić swoją wersję wydarzeń, które kiedyś bulwersowały środowisko piłkarskie. Patrzy na to wszystko z dystansu i stać go na samokrytykę. Najbardziej zaskoczyło mnie (pozytywnie) to, ze nie ukrywając swoich sympatii i antypatii o wszystkich ludziach przewijających się w jego opowieści wypowiada się z szacunkiem. Dla ludzi interesujących się piłką ta książka pewnie nie wnosi zbyt wiele nowego, ale ja przeczytałem ją z przyjemnością, traktując jako swego rodzaju sentymentalny powrót do lat młodości.