Najbardziej lubiany polski ksiądz w rozmowie życia

Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, człowiekiem znanym głównie z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku.

W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność co do swojego powołania- odrzucili go jezuici (Niech żałują!). Kłopoty ze wzrokiem prawie uniemożliwiły mu święcenia(- A pieniądz4e widzi? - Widzi! - To święcić!).

Jeśli ktoś myśli, że ksiądz Jan jest lekkoduchem, który niczego nie traktuje poważnie i do wszystkiego podchodzi z przymrużeniem oka, jest w wielkim błędzie. Przykład. Jest zafascynowany przedsoborową formą liturgii i zakochany w Eucharystii. I w tym temacie nie ma żartów.
Zawiodą się też ci, którzy chcieliby go zaszufladkować. W trakcie rozmowy jaką prowadził autor z księdzem wielokrotnie go ksiądz go zaskakiwał. Jego poglądy często idą w poprzek różnym kościelnym schematom myślenia i podziałom. Inspiruje go emerytowany papież Benedykt. Franciszka szanuje, ale nie we wszystkim się z nim zgadza. Stawia odważne tezy dotyczące in vitro, aborcji, antykoncepcji i homoseksualizmu. Nie boi się rozmawiać o grzechach Kościoła. Z nieukrywaną złośliwością wypowiada się o nowych wspólnotach, ale potrafi też krytycznie ocenić ruchy tradycjonalistyczne. Wszystko to jest zanurzone w szacunku dla drugiego człowieka. Nieważne, jak bardzo by się z nim nie zgadzał.
Jak sam autor zauważa, głupio się mu przyznawać, ale trudno mu było nadążyć za księdzem. Ksiądz Jan od poniedziałku do piątku kieruje puckim hospicjum. Jest szefem, menadżerem i kapelanem. Weekendy też ma zajęte. W zasadzie pomimo choroby nigdy nie zwalnia tempa. Zaproszenia spływają do niego z całej polski. W każdą niedzielę mówi kazania w innym zakątku kraju. A potem zbiera datki na hospicjum. Mówi, że jest żebrakiem, ale ekskluzywnym, bo żebrze w kościele, a nie pod kościołem.
Jego wizerunek medialny nie jest fałszywy, ale warto przyjrzeć mu się bliżej. To nie jest wyreżyserowana książka. Tekst książki powstał w samym środku codzienności księdza Jana.
To jest szczera rozmowa. Do bólu. Bez udawania. O jego życiu, duchowości, o tym co jest dla niego najważniejsze: od domu rodzinnego, wychowania, niezwykłych relacji z babcią, pierwszego antykościelnego młodzieńczego buntu przez powołanie, doświadczenia w seminarium, pierwsze lata w roli księdza po pracę w hospicjum i zmagania z chorobą.

W inspirującej rozmowie z Piotrem Żyłką ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu. O swoim życiu i polskim Kościele mówi z odwagą i dystansem osoby, która pokonała własny strach. Wzruszające do łez świadectwo człowieka, który wie, że być może nie zostało mu wiele czasu.

Super książka, fajnie i przyjemnie się czyta. Pokazuje jak można wiele zrobić dla innych pomimo swojej nieuleczalnej choroby. Zawiera przesłanie: Idź do przodu, nie daj się!

Najbardziej lubiany polski ksiądz w rozmowie życia

Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, człowiekiem znanym głównie z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku.

W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność co do swojego...