Gdy można spojrzeć na siebie z dwóch perspektyw, czy zobaczymy to samo?
Możliwość spojrzenia na siebie z punktu widzenia różnych ludzi jest bardzo pociągająca, pod warunkiem, że umiemy podejść do tego z dystansem. Doskonale wiemy, co dzieje się, gdy za bardzo bierzemy pod uwagę zdanie innych na własny temat - bardzo rzadko trafiają do nas słowa pochwały, a bardzo często utożsamiamy się z negatywną oceną. Tak już mamy, a czy naprawdę warto? Jaka jest prawdziwa wersja wydarzeń i życia Kiki Kain?

„Od kiedy to człowiekiem można dzielić się jak tortem?” [s. 115]

W „Dwóch życiach Kiki Kain” mamy dwie wersje wydarzeń, przedstawione przez dwóch różnych pisarzy. Wersja Karoliny Kain w odczuciu Teodora jest skrajnie różna od wersji Radona. Książka zaczyna się na tyle standardowo, że w ogóle nie zorientowałam się, że to opowieść pisana przez kogoś (z reguły nie czytam opisów z tyłu książki najpierw). Bardzo przyjemnie się zdziwiłam, gdy poznałam całą fabułę i jej zamysł. Ciekawy zabieg, który pozostawia Czytelnika z wieloma refleksjami po jej lekturze. Która Karolina jest prawdziwa? I czy w ogóle którakolwiek z nich kiedykolwiek była rzeczywista? Zarówno postać Karoliny, jak i postaci obu pisarzy, są bardzo wyraziste i z łatwością możemy sobie wyobrazić ich spotkania w „Uszach Jamnika”. Przyjrzyjcie się temu kręgowi przyjaciół, opowiadających sobie historię i pobudzających swój potencjał artystyczny.

„Bo czy życie nie jest sztuką?” [s.222]

Absolutnie nie dziwi mnie ufundowanie tej książki przez Miasto Gdańsk – jest rewelacyjna. To bardzo zwięzłe przedstawienie dwóch scenariuszy, które mogło napisać życie. W każdym z nich jest inna Karolina Kain i każdy jest równie prawdopodobny. Nie jest to debiut pisarski M. A. Trzeciak, bowiem nim było „Inframundo” (opis książki już mocno mnie zaciekawił!). Potem pojawiło się „Bliżej dalej”, a teraz schizofreniczne „Dwa życia Kiki Kain”, w których istnieją równocześnie Karo i Kiki. Z bloga autorki można wnioskować, że w planach i nawet większej realizacji, jest już następna książka – bardzo mnie to cieszy! Trzeciak ma bardzo intrygujący styl, pełny porównań, monologów wewnętrznych i błyskotliwego wniknięcia w psychikę bohaterów.

Premiera książki już w maju!

Gdy można spojrzeć na siebie z dwóch perspektyw, czy zobaczymy to samo?
Możliwość spojrzenia na siebie z punktu widzenia różnych ludzi jest bardzo pociągająca, pod warunkiem, że umiemy podejść do tego z dystansem. Doskonale wiemy, co dzieje się, gdy za bardzo bierzemy pod uwagę zdanie innych na własny temat - bardzo rzadko trafiają do nas słowa pochwały, a bardzo często...