Książka "Dziewczyny wyklęte" już dość długo czekała w kolejce do przeczytania, pomyślałam, że zbliżający się Narodowy Dzień Żołnierzy Wyklętych, to idealna okazja, by sięgnąć po tę lekturę.

Właściwie od samego początku czytałam ze ściśniętym gardłem. Bo wzruszają mnie takie historie, po prostu. Jak się nie wzruszać, kiedy ciężko ranna "Perełka" mówi, że jej marzeniem jest, żeby się zakochać? Odważne, kochające swoją ojczyznę młode dziewczyny, żołnierki z marzeniami, jak każda nastolatka, bez względu na czasy i okoliczności "Perełka", "Wanda", "Jaga", "Inka","Jasiek", "Krystyna", "Lala", "Danka" i wiele innych czasem bezimiennych, które tak niesprawiedliwie były oceniane przez lata. Skazane na śmierć i zapomnienie. Niektóre przeżyły, dziś są staruszkami, skromnymi, cichymi bohaterkami. W książce możemy przeczytać o losach dziewczyn, ale i chłopaków z lasu, którzy do końca walczyli o wolność naszego kraju, o ich tragicznych losach powojennych, torturach w więzieniach UB, ciągłej ucieczce, szykanach jakie odczuwały całe rodziny. Oceniłam tę książkę tylko dlatego, że ilość gwiazdek czasem zachęca do czytania, ale w żaden sposób nie oddaje to głębi treści.

Jestem dumna z tego, że Polska ma takich bohaterów jak żołnierze wyklęci. Oby pamięć o nich była przechowywana w naszych sercach. A książkę polecam każdemu u kogo bije polskie serce.

Książka "Dziewczyny wyklęte" już dość długo czekała w kolejce do przeczytania, pomyślałam, że zbliżający się Narodowy Dzień Żołnierzy Wyklętych, to idealna okazja, by sięgnąć po tę lekturę.

Właściwie od samego początku czytałam ze ściśniętym gardłem. Bo wzruszają mnie takie historie, po prostu. Jak się nie wzruszać, kiedy ciężko ranna "Perełka" mówi, że jej marzeniem...