http://zaczytanablondynka.blogspot.com/2015/09/talon-julie-kagawa.html

Talon chciałam przeczytać od kiedy tylko ukazał się w polskim przekładzie. Nie ukrywam, że słyszałam na jego temat różne opinie, dużo negatywnych i równie wiele pozytywnych. Nic dziwnego więc, że trochę się obawiałam rozczarowania jakie może wiązać się z przeczytaniem tej powieści. I niestety muszę powiedzieć, że moje obawy częściowo się potwierdziły. Książka mnie nie zachwyciła tak jakbym tego chciała. W moim odczuciu był to taki typowy średniaczek. Może po prostu jestem już trochę 'za stara' na historie z udziałem szesnastolatków.

Tak jak nie poczułam ani odrobiny sympatii do Ember, to Garret był nawet okej. Poważny, konsekwentny i niedający się zwieść uczuciom i emocjom. Takich ludzi jestem w stanie polubić (starzeję się, no cóż). Patrząc szerzej, to cała trójka głównych bohaterów i narratorów jednocześnie została wykreowana dość schematycznie. Naiwna i niewinna dziewczyna, książę z bajki i badboy. Typowy zestaw dla powieści młodzieżowych.

Byłam bardzo podekscytowana tą powieścią ze względu na obecność smoków. Nigdy chyba nie czytałam powieści, gdzie pojawiałoby się ich aż tak dużo. A jak już może wiecie, ja smoki uwielbiam (Jak wytresować smoka mogłabym oglądać w kółko!). Opis też działał na mnie pozytywnie, choć wiedziałam, że będę miała do czynienia z kolejną zakazaną miłością pomiędzy osobami z dwóch różnych światów. Trochę banalne, ale potrafię docenić dobrze opowiedziany banał. Nie jestem zbyt wymagającym czytelnikiem (chyba), ale TALON i tak nie spełnił moich oczekiwań nawet w połowie.

Skupiając się na pozytywach, to podobał mi się ogólny zamysł powieści. Smoki przyjmują ludzką postać i wtapiają się w społeczeństwo. Muszą się ukrywać przed Zakonem Świętego Jerzego, który zajmuje się tropieniem tych stworzeń i eliminowaniem ich. No okej, niech będzie. W negatywnych stronach powieści mogę wymienić bohaterów, którzy byli po prostu nijacy, trójkąt miłosny, w który uwikłała się główna bohaterka - jej rozterki wywoływały u mnie wybuchy śmiechu, oraz ogólnie styl autorki. Czytając bardzo często gubiłam wątek, a składnia była jak z kosmosu, aż żałuję, że nie zaznaczyłam sobie fragmentów, żeby Wam zacytować, jakie dziwactwa tam się działy.

Podsumowując, Talon chciałam przeczytać od dawna, a kiedy wreszcie go przeczytałam to czuję się rozczarowana i zawiedziona. Mimo dobrych zadatków, nie wyszło z tego nic rewelacyjnego. Książkę czytało mi się nawet szybko, ale co z tego, skoro nie czerpałam z tej lektury zbyt wiele przyjemności? No właśnie. Książka Julie Kagawy to dobre czytadło, ale nic więcej. Pewnie spodoba się bardziej młodszym czytelnikom, tym starszym nie polecam tej powieści - czytacie na własną odpowiedzialność.

http://zaczytanablondynka.blogspot.com/2015/09/talon-julie-kagawa.html

Talon chciałam przeczytać od kiedy tylko ukazał się w polskim przekładzie. Nie ukrywam, że słyszałam na jego temat różne opinie, dużo negatywnych i równie wiele pozytywnych. Nic dziwnego więc, że trochę się obawiałam rozczarowania jakie może wiązać się z przeczytaniem tej powieści. I niestety muszę...