Ta książka niejednokrotnie wprawiła mnie w osłupienie, ostrością opisów zdarzeń oraz postaci w rozdziałach ukazujących wojnę w Ukrainie. Jednak przez wszelkie powroty do Francji i głównej historii miłości młodych bohaterów na przestrzeni lat są monotonne, wydumane, zbyt filozoficzne a momentami zwyczajnie nudne.
Natomiast legenda, która otwiera i zamyka historię tytułowego Ogra rozpoczyna się złowieszczo i wprowadza nas w tajemniczy świat, który w rezultacie okazuje się jakiś taki smutny, żałosny, wciąż rozpamiętujący minione błędy.
A zakończenie legendy?! Złowieszcza kosa? To pozbawiło mnie jakiekolwiek głębszej refleksji nad tą powieścią.
Czar historii przyjaźni doktora Lafontaine i kapitana Moritza nie zblaknie w mojej pamięci, a wszelkie rozdziały opisujące losy bohaterów lata na Ukrainie 1941roku zawszę będą wywoływać u mnie żal nad ludzkim plugastwem. Zdecydowanie rozdział Pamięć Rąk jest genialny i właśnie dlatego ta pozycja otrzymuje ode mnie 3 gwiazdki, choć to zaledwie parę stron.

Ta książka niejednokrotnie wprawiła mnie w osłupienie, ostrością opisów zdarzeń oraz postaci w rozdziałach ukazujących wojnę w Ukrainie. Jednak przez wszelkie powroty do Francji i głównej historii miłości młodych bohaterów na przestrzeni lat są monotonne, wydumane, zbyt filozoficzne a momentami zwyczajnie nudne.
Natomiast legenda, która otwiera i zamyka historię tytułowego...