(Salazar) Nie widział nic kontrowersyjnego w prowadzeniu wymiany handlowej równocześnie z aliantami i z państwami Osi. Na ówczesnym etapie wojny, nie wiadomo było, kto ją wygra i czy zwycięstwo będzie całkowite. A nawet najwięksi lizbońscy anglofile czuli wtedy, że wojna nie toczy się po myśli aliantów. Salazar traktował neutralność nie tyle jako sztywną zasadę, ile jako elastyczną możliwość. Według niego dla Portugalczyków sensownym postępowaniem na tym etapie wojny było prowadzenie jawnego handlu z obiema stronami. Uważał także, iż zerwanie wymiany gospodarczej z Niemcami zwiększyłoby groźbę podjęcia przez nie działań militarnych przeciwko Portugalii. Dopiero znacznie później, gdy zwycięstwo aliantów w wojnie było już pewne, Salazar po cichu polecił niektórym z bliskich sobie, zaufanych przedsiębiorców wstrzymanie wymiany handlowej z Niemcami.

(Salazar) Nie widział nic kontrowersyjnego w prowadzeniu wymiany handlowej równocześnie z aliantami i z państwami Osi. Na ówczesnym etapie w...

Brytyjczycy, a także, choć w mniejszym stopniu, Amerykanie nie byli w stanie w pełni zrozumieć tego, że wszystkie warstwy portugalskiego społeczeństwa chciały wyciągnąć z wojny jakieś korzyści. Nie tylko dla państwa portugalskiego, wielkich banków, przedsiębiorstw, właścicieli hoteli i pensjonatów oraz dla informatorów policyjnych, ale także dla przeciętnych Portugalczyków miała ona być okazją do niespodziewanych zysków. Uczono się nowych umiejętności, takich jak handel drogimi kamieniami lub nieoficjalna wymiana pieniędzy.

Brytyjczycy, a także, choć w mniejszym stopniu, Amerykanie nie byli w stanie w pełni zrozumieć tego, że wszystkie warstwy portugalskiego spo...

Popyt na ograniczone zasoby wolframu rósł gwałtownie, a wraz z nim jego cena. W połowie 1941 roku cena tony tego surowca wynosiła 1250 funtów, a już pod koniec tego samego roku osiągnęła zdumiewający poziom 6000 funtów. Niespodziewana możliwość osiągnięcia wielkich zysków z wydobycia wolframu stworzyła swoista atmosferę przypominającą swym charakterem amerykańską gorączkę złota. Krążyły opowieści o ludziach porzucających stałe posady, rolnikach zostawiających ziemię i rybakach łodzie, aby tylko znaleźć zatrudnienie w górnictwie wolframu. W przypadku odkrycia nowych pokładów można było w godzinę zarobić tyle, co gdzie indziej w tydzień.

Popyt na ograniczone zasoby wolframu rósł gwałtownie, a wraz z nim jego cena. W połowie 1941 roku cena tony tego surowca wynosiła 1250 funtó...