W poprzednim tomie Geralt cudem uszedł z życiem ze starcia z Vilgefortzem. Szczęśliwie trafił pod opiekę driad, które go postawiły na nogi, choć nie bez skutków ubocznych. Gdy tylko Wiedźmin poczuł, że wraca do sił, postanowił udać się na poszukiwania Ciri. Stworzył w tym celu osobliwą kompanię, z takimi osobistościami jak brokilońska łuczniczka Milva, w...y w....r Regis (bez spoilerów - niezwykle ciekawa postać) czy nilfgaardzki arystokrata. Drużyna próbuje odnaleźć dziewczynkę między młotem, a kowadłem, tj pomiędzy walczącymi frontami Nilfgaardu i wojskami podbijanych królestw drugiej strony Jarugi.
Tymczasem Ciri trafia do osobliwej kompanii i nie zachowuje się tam jak na szlachetnie urodzoną przystało. Ba, nawet pod względem moralnym i etycznym nie zachowuje się właściwie. Czy Geraltowi uda się ją odnaleźć i wyciągnąć z tego bagna? Ciekaw jestem :)
W osobnym wątku ciągnie się natomiast sprawa czarodziejów, którzy po wydarzeniach z Thanned próbują jakoś odbudować swoje wpływy. Czy im się to uda? Czy przełamią podziały polityczne?
W tym tomie Geralt początkowo nie jest sobą. Skutki uboczne leczenia przez Driady stępiły jego sprawność fizyczną (stopniowo ją odzyskuje), ale przede wszystkim szwankuje nieco jasność jego umysłu.
Końcówka i spotkanie z królową Rivii jest też bardzo ciekawe. Czy Rivia przestanie być dla Geralta tylko "losowo wybranym przydomkiem"? :)

W poprzednim tomie Geralt cudem uszedł z życiem ze starcia z Vilgefortzem. Szczęśliwie trafił pod opiekę driad, które go postawiły na nogi, choć nie bez skutków ubocznych. Gdy tylko Wiedźmin poczuł, że wraca do sił, postanowił udać się na poszukiwania Ciri. Stworzył w tym celu osobliwą kompanię, z takimi osobistościami jak brokilońska łuczniczka Milva, w...y w....r Regis...