Ten slow burn jest niesamowity. Relacja między Damenem a Laurentem jest skomplikowana, powolna a zarazem mięciusia w środku. Enemies to...? No właśnie, ciekawi mnie co będzie w ostatnim tomie.

Dużo intryg. Tego knucia jest tak wiele, że aby to poskładać w całość trzeba nieźle się wysilić. Laurent wyprzedza wszystkich o kilka ruchów na szachownicy, ale popełnia też błędy - ale też wyglądają jakby w pełni zdawał sobie sprawę z tego, że tak może być. Podoba mi się jego postać.

Końcówka ma zajebisty cliffhanger :)

Ten slow burn jest niesamowity. Relacja między Damenem a Laurentem jest skomplikowana, powolna a zarazem mięciusia w środku. Enemies to...? No właśnie, ciekawi mnie co będzie w ostatnim tomie.

Dużo intryg. Tego knucia jest tak wiele, że aby to poskładać w całość trzeba nieźle się wysilić. Laurent wyprzedza wszystkich o kilka ruchów na szachownicy, ale popełnia też błędy -...

Drugi tom bardziej mi się podobał. Nadal są intrygi i tajemnica, a relacji między bohaterami dobrze rozbudowana. Historia pełna przygód, gdzieniegdzie lekko trzymająca w napięciu. Drugi tom również jest przeznaczony dla dorosłych czytelnikom. Polecam.

Drugi tom bardziej mi się podobał. Nadal są intrygi i tajemnica, a relacji między bohaterami dobrze rozbudowana. Historia pełna przygód, gdzieniegdzie lekko trzymająca w napięciu. Drugi tom również jest przeznaczony dla dorosłych czytelnikom. Polecam.

Z zaskoczeniem stwierdzam, że jest znacznie lepiej niż w części pierwszej. Nie myślałam, że tak polubię przewrotność Laurenta.
Zamiast dworskich fetyszy i podłości, jest więcej przygód i akcji, stawka w intrygach rośnie. Zaś relacja między bohaterami- w końcu jest nić porozumienia, a nie tylko wzajemne gnębienie. Nawet zaczęłam kibicować bohaterom. Choć narracja bywa nieco toporna- nie wiem na ile zawiniło tłumaczenie, a na ile to kwestia stylu Pacat.

Z zaskoczeniem stwierdzam, że jest znacznie lepiej niż w części pierwszej. Nie myślałam, że tak polubię przewrotność Laurenta.
Zamiast dworskich fetyszy i podłości, jest więcej przygód i akcji, stawka w intrygach rośnie. Zaś relacja między bohaterami- w końcu jest nić porozumienia, a nie tylko wzajemne gnębienie. Nawet zaczęłam kibicować bohaterom. Choć narracja bywa...

Jejku ta część była o wiele lepsza od pierwszej, w końcu jakieś interakcje między głównymi bohaterami na które czekałam :D Szybko i płynnie się czytało mimo że nie przepadam za intrygami i polityką w książkach.

Jejku ta część była o wiele lepsza od pierwszej, w końcu jakieś interakcje między głównymi bohaterami na które czekałam :D Szybko i płynnie się czytało mimo że nie przepadam za intrygami i polityką w książkach.

W drugiej części skupiliśmy się na polityce, co wyszło na plus. W pewnym momencie ciągły rozjazd nie wiadomo dokąd bohaterów przynudzał, ale jak zawsze na końcu było wielkie bum.
Cieszę się, że w końcu pojawiły się jakieś romantyczne sceny, które zbliżały bohaterów.

W drugiej części skupiliśmy się na polityce, co wyszło na plus. W pewnym momencie ciągły rozjazd nie wiadomo dokąd bohaterów przynudzał, ale jak zawsze na końcu było wielkie bum.
Cieszę się, że w końcu pojawiły się jakieś romantyczne sceny, które zbliżały bohaterów.

Zauważalnie lepsza niż pierwsza część.
Coś, co zdawało się być jedynie mokrym snem autorki, przerodziło się w powieść z nieco prawdziwszego zdarzenia. Historii bardzo dobrze zrobiło to, że bohaterowie wyszli poza dwór, na którym słowo „nałożnik” padało o wiele za często. Jeśli wyłączy się myślenie podczas czytania, to można nawet powiedzieć, że książka jest przyjemna i przystępna. Gorzej jak się zastanowić; dociera do człowieka, jak nielogiczne i zwyczajnie głupie są pewne wydarzenia. Mimo wszystko jest to powieść skupiona na relacji między głównymi bohaterami, dlatego fabuła bywa zarysowana zbyt szybko i powierzchownie. Opis sceny łóżkowej jest z 20x dłuższy od opisu bitwy :D
Największy jednak problem miałam z tłumaczeniem i korektą w tej książce. Być może część tych błędów leży po stronie autorki. Momentami miałam wrażenie, że z powieści wycięto kilka zdań. Również często dialogi odbywały się w jakiś nienaturalny sposób, były niezrozumiałe, pojawiały się nagłe wtrącenia nie na temat. Co do korekty, w pewnej chwili byłam już prawie przekonana, że nikt tej książki nie poprawiał. Kwiatki pokroju „poczuł jak w żołądku skręca mu się frustracja” (czy frustracja to jakaś struktura anatomiczna?). Niby wiadomo o co chodzi, ale nie jest to chyba do końca po polsku ;)

Zauważalnie lepsza niż pierwsza część.
Coś, co zdawało się być jedynie mokrym snem autorki, przerodziło się w powieść z nieco prawdziwszego zdarzenia. Historii bardzo dobrze zrobiło to, że bohaterowie wyszli poza dwór, na którym słowo „nałożnik” padało o wiele za często. Jeśli wyłączy się myślenie podczas czytania, to można nawet powiedzieć, że książka jest przyjemna i...

Na pewno w jakimś stopniu lepsza od pierwszej, to mogę powiedzieć.

Na pewno w jakimś stopniu lepsza od pierwszej, to mogę powiedzieć.

Każdemu kto nie był przekonany do tej powieści po pierwszym tomie bardzo polecam dotrwać i dać szansę tej książce. Dopiero tutaj zaczynają się sytuacje, pozornie bez sensu, znane z pierwszej książki łączyć i układać w szerszy obraz, który później zafunduje wam wciągnięcie się w tą historię bez reszty. Od pewnego momentu jak ruszyłam tu z czytaniem, tak ciężko było mnie zatrzymać. Nie spałam po nocach, byle dowiedzieć się co będzie dalej. A kto nie wspomina najlepiej właśnie tych książek, od których było mu ciężko się oderwać, byle tylko dowiedzieć się co się wydarzy?

Polecam z czystym sumieniem.

Każdemu kto nie był przekonany do tej powieści po pierwszym tomie bardzo polecam dotrwać i dać szansę tej książce. Dopiero tutaj zaczynają się sytuacje, pozornie bez sensu, znane z pierwszej książki łączyć i układać w szerszy obraz, który później zafunduje wam wciągnięcie się w tą historię bez reszty. Od pewnego momentu jak ruszyłam tu z czytaniem, tak ciężko było mnie...

Ta część jest zdecydowanie lepsza, od poprzedniczki. Przede wszystkim autorka skupiła się na fabule, a nie na scenach łóżkowych. Jest sporo intryg, strategii i ucieczek. Po cichu człowiek zaczyna kibicować Damenowi i Laurentowi.
Szkoda tylko, że niektóre sceny są niezrozumiałe, jakby oderwane od całości. Nie wiem, czy zawierał je oryginał, czy to wina tłumaczenia, ale ciężko się je czytało.

Ta część jest zdecydowanie lepsza, od poprzedniczki. Przede wszystkim autorka skupiła się na fabule, a nie na scenach łóżkowych. Jest sporo intryg, strategii i ucieczek. Po cichu człowiek zaczyna kibicować Damenowi i Laurentowi.
Szkoda tylko, że niektóre sceny są niezrozumiałe, jakby oderwane od całości. Nie wiem, czy zawierał je oryginał, czy to wina tłumaczenia, ale...

co się dzieję 2

co się dzieję 2