"W zapisie tej kobiety były dwa losy. Miała cierpieć samotnie lub cierpieć w miłości z rodziną, doceniając krótkie, lecz intensywnie przeżywane chwile szczęścia. Oba losy oznaczały cierpienie, gdyż Ziemia potrzebuje cierpienia. Inaczej ludzie byliby jeszcze bardziej nieczuli i obojętni, niż są. Więc nie płacz, mała Ewo. Cierpienie i ból są niezbędne do przemiany. Przemiany nie tylko tej kobiety, ale i Ciebie..."
Jeśli chodzi o temat jaki jest poruszany w tej powieści to jestem jak najbardziej na tak. Bardzo mi się podoba pomysł, ogólny zarys powieści. Dla mnie jest to historia pogodzenia się z cierpieniem, poznanie czym jest Zło, a zarazem zaakceptowania Zła jako naturalnego bytu.
Dobrze, że główna bohaterką jest mała dziewczynka. Dzięki temu łatwiej jest mi zrozumieć przesłanie. I nie przeszkadza mi, że jest tak bardzo zaradna, samodzielna, że mimo swojego wieku potrafi już bardzo dużo zrobić, że pozbawiona jest uwagi rodziców. Myślę, że ten obraz jest bardzo bliski realnemu.
Jednak przykuwa moją uwagę bardzo bliska relacja Ewy z babcią. Jest to niesamowita więź miłości, zaufania, troski i poczucia bezpieczeństwa. W tym zabieganym świecie gdzie wszyscy gonią za karierą, za pieniądzem, dobrze, że jest ktoś kto nauczy nas modlitwy do Anioła Stróża, kto nas wysłucha, kto da nam wiarę. Dobrze, że są babcie!

Niestety, mimo tego, że historia sama w sobie jest ładna to styl w jakim książka jest napisana niestety powoduje, że jest nudna. Kilkakrotnie ją odkładałam. By ponownie, dosłownie zmusić się do jej kolejnego przekartkowania. I, choć były momenty gdzie czytało się ją z wypiekami na twarzy, bo chciało się dowiedzieć jak się skończy, to jednak ogólne wrażenie jest negatywne.

A na dodatek, według mnie, zakończenie mogłoby być inne...
Spodziewałam się czegoś bardziej wzniosłego. Jakieś głębszej relacji między Ewą a jej aniołem, głębszego poruszenia... Czegoś co napełni wiarą, nadzieją. Da poczucie wewnętrznej mocy, którą można góry przenosić. A zostałam z uczuciem pustki. Przeczytałam książkę, która dała zrozumieć i pogodzić się z cierpieniem, ale nie dała cegiełki wiary, nadziei i miłość, by to cierpienie znieść. Przynajmniej takie moje odczucia.
I choć przyznać muszę, że spodziewałam się czegoś innego na koniec to:
"cierpienie należy do życia. Jeśli cierpisz, wciąż żyjesz. Pogódź się z tym, mała dziewczynko..." dla takich cytatów warto ją przeczytać!
Polecam!

"W zapisie tej kobiety były dwa losy. Miała cierpieć samotnie lub cierpieć w miłości z rodziną, doceniając krótkie, lecz intensywnie przeżywane chwile szczęścia. Oba losy oznaczały cierpienie, gdyż Ziemia potrzebuje cierpienia. Inaczej ludzie byliby jeszcze bardziej nieczuli i obojętni, niż są. Więc nie płacz, mała Ewo. Cierpienie i ból są niezbędne do przemiany. Przemiany...