"Wezwanie do miłości" jest dalszą częścią rozważań zawartych w "Przebudzeniu". W obydwu pozycjach możemy spotkać się z niepopularnym spojrzeniem na życie, świat jaki nas otacza i ten wewnętrzny.
Anthony de Mello w "Wezwaniu do miłości" zachęca do samoobserwacji, zwłaszcza wtedy, kiedy odczuwamy negatywne emocje, powodowane nieprzyjemnymi doświadczeniami, bowiem to właśnie one prowadzą nas do rozwoju, do zrozumienia i do wolności. Zachęca też do bacznego obserwowania wszystkiego, co nas otacza, naszych relacji z ludźmi, których lubimy i tymi, do których czujemy antypatię, żeby umieć spojrzeć na rzeczywisty obraz tych osób, a nie ten wyimaginowany, zaprogramowany przez nasze uprzedzenia, bądź też fascynację.
Pokazuje piękno w roślinach, które są neutralne wobec ludzi cieszących się ich urokiem, zapachem. Kwiaty, drzewa, owoce nie przyklejają etykiet typu: dobry - zły. Wszystkich traktują jednako. Podobnie jest ze światłem, czy to słonecznym, czy też tym z lampy. Dając tego przykład nakłania do nieoceniania nikogo z góry, ale proponuje, by pomijać wydane opinie na czyjś temat po to, żeby zobaczyć daną osobę w rzeczywistym świetle, nie zaś przez pryzmat nadanych etykiet i zaszufladkowania jej.
W swoich rekolekcjach de Mello opisuje miłość w innym wymiarze niż ten, jaki większość ludzi ma w sobie zapisany. Warto się z nim zapoznać i wyzwolić ten najpiękniejszy dar życia, jakim jest miłość bezwarunkowa.
Wg mnie książka zawiera oczywiste prawdy, ale jakże dobrze jest oddać się refleksjom powodowanym tak prosto przedstawionymi rozważaniami, z jakim mamy do czynienia w "Wezwaniu do miłości".

"Wezwanie do miłości" jest dalszą częścią rozważań zawartych w "Przebudzeniu". W obydwu pozycjach możemy spotkać się z niepopularnym spojrzeniem na życie, świat jaki nas otacza i ten wewnętrzny.
Anthony de Mello w "Wezwaniu do miłości" zachęca do samoobserwacji, zwłaszcza wtedy, kiedy odczuwamy negatywne emocje, powodowane nieprzyjemnymi doświadczeniami, bowiem to właśnie...