Przez 90% książki byłam zawiedziona. Kryminał o słynnym belgijskim detektywie praktycznie bez detektywa. Przewinął się tylko na początku i później dopiero powrócił pod koniec (a i tak znów był sprytniejszy niż wszyscy pozostali bohaterowie razem wzięci). Niby wszystko po staremu: przesłuchania, domysły, podejrzani... ale jednak...
Gdyby nie piorunujące zakończenie, kryminał ten zaliczyłabym ledwie do przeciętnych, ponieważ rozwój fabuły wcale nie powodował u mnie stopniowego wzrostu chęci rozwikłania zagadki. Było mi wręcz obojętne, czy winnym okaże się gość X, Y czy też Z.
Jednak gdy już doszło do finałowej sceny, bezustannie zadawała sobie jedno pytanie: Jak? Jak to się stało, że tego nie przewidziałam? Jakim trafem przeoczyłam coś tak istotnego i rzucającego się w oczy?
No tak, po fakcie wszystko wydaje się banalne i przewidywalne.

Jednak Agata Christie, jakkolwiek by nie zaczęła, skończy zawsze niespodziewanie i pomysłowo.

Przez 90% książki byłam zawiedziona. Kryminał o słynnym belgijskim detektywie praktycznie bez detektywa. Przewinął się tylko na początku i później dopiero powrócił pod koniec (a i tak znów był sprytniejszy niż wszyscy pozostali bohaterowie razem wzięci). Niby wszystko po staremu: przesłuchania, domysły, podejrzani... ale jednak...
Gdyby nie piorunujące zakończenie, kryminał...