W porównaniu do innych książek pana Kinga ta jest dość cienka. Główna bohaterka – Dolores Claiborne – opowiada dwóm policjantom historię swojego życia. Oskarżona o spowodowanie śmierci swojej gospodyni - Very Donovan, przyznaje się do zupełnie innego morderstwa.

King napisał tę historię tak, jakby opowiadała to sama Dolores.
Jej życie nie było usłane różami... mimo to styl w jakim wyraża się główna bohaterka... rozbraja. Szczególnie opis jej „ walki ” z próbą zdążenia na czas z podstawieniem basenu chorej gospodyni, doprowadziły mnie do łez ze śmiechu... choć to śmieszne nie było... nie mogłam się powstrzymać. Te dwie kobiety, wbrew temu jak Dolores się o niej wyraża... „ Vera Całuj Mnie w Tyłek, jazgocząca wiedźma ” itp. epitety, były sobie naprawdę bliskie. Kiedy Verę dręczyły koszmary, to właśnie Dolores była przy niej i odganiała mary dręczące schorowaną kobietę. To ona trzymała ją z rękę.

Jej życie z „ukochanym” mężusiem było koszmarem. Bicie, poniżanie... Ale poradziła sobie, bo to twarda babka.
Dolores ( lub też Vera, nie pamiętam już dokładnie ) powiedziała też, że „ nie ma gorszej wiedźmy niż matka chroniąca dziecko ”.

Koniec końców - żadne tam strachy na lachy w stylu Kinga.
Po prostu świetna książka.
A!!... I dla tych co czytali „Grę Geralda”... mała niespodzianka .

W porównaniu do innych książek pana Kinga ta jest dość cienka. Główna bohaterka – Dolores Claiborne – opowiada dwóm policjantom historię swojego życia. Oskarżona o spowodowanie śmierci swojej gospodyni - Very Donovan, przyznaje się do zupełnie innego morderstwa.

King napisał tę historię tak, jakby opowiadała to sama Dolores.
Jej życie nie było usłane różami... mimo to...