Główny bohater to zwyczajny dwudziestolatek, który żyje w cieniu przystojnych i sławnych braci. Sam czuje się nieatrakcyjny i niepotrzebny. Postanawia więc popełnić samobójstwo. Zostaje jednak uratowany przez tajemniczego artystę Zeusa, który proponuje mu, by został jego dziełem. Przekonany, że wszystko jest lepsze od jego życia bohater zgadza się i zostaje poddany operacji, która czyni go dziwną, monstrualną istotą. Jako Adam Bis zostaje dziełem narodowym. Jego radość nie trwa jednak długo...

,,Kiedy byłem dziełem sztuki" to takie połączenie ,,Portretu Doriana Graya"(muszę w końcu przeczytać) i ,,Frankensteina"(mam na myśli wersję książkową). Historia jest wstrząsająca. Zrobienie z człowieka przedmiotu i przedstawienia go jako dzieła sztuki wywołuje ciarki. Równie przerażające są inne eksperymenty Zeusa. A jednak Schmitt daje nadzieję na lepszą przyszłość, którą można odnaleźć w akceptacji samego siebie, miłości i sztuce, która wynika z pasji i powstaje dla człowieka. Zakończenie powieści jest wzruszające.

Chociaż główny wątek wydaje się być nieprawdopodobny, Schmitt przemyca do powieści sporo aluzji do naszej rzeczywistości. Związki na jedną noc,kreowanie publicznego wizerunku, kariery budowane na skandalach i wywoływaniu szumu wokół siebie, kompleksy, samobójstwa. Wszystko to możemy znaleźć wokół siebie. Warto przeczytać ,,Kiedy byłem dziełem sztuki" i zastanowić się nad treścią, by nie iść w ślady głównego bohatera.

,,Nigdy nie kocha się za bardzo."

Główny bohater to zwyczajny dwudziestolatek, który żyje w cieniu przystojnych i sławnych braci. Sam czuje się nieatrakcyjny i niepotrzebny. Postanawia więc popełnić samobójstwo. Zostaje jednak uratowany przez tajemniczego artystę Zeusa, który proponuje mu, by został jego dziełem. Przekonany, że wszystko jest lepsze od jego życia bohater zgadza się i zostaje poddany...