Do celi wprowadzono nowego więźnia. Teraz jego życie sprowadzało się do oczekiwania na nieuchronne. Każdy kto został nowym lokatorem tego zacnego przybytku, prędzej czy później musiał przygotować się na randkę ze starą iskrówą. A ta cierpliwie czekała na kolejnego przybysza. Tamtego, pamiętnego wieczoru burza szalała ze zdwojoną siłą. Już wkrótce więzień miał przejść swoją ostatnią przechadzkę. Życie nadchodziło i ulatywało, zostawała tylko pamięć. A przecież zielona mila była taka długa...


Dotychczas "Zieloną Milę" znałem tylko z rewelacyjnej ekranizacji, która już dawno skradła moje serce. Tym razem moje serce objęła we władanie powieść Stephena Kinga, pierwowzór filmu. King potrafi grac na uczuciach i emocjach czytelników. To było już mi wiadome od dawna, ale teraz po skończonej lekturze poczułem smutek i żal, że to już koniec. Znałem zawartą tu historię, ale umiejętność grania na emocjach autora i skalę napięcia mógłbym porównać już tylko z lekturą "Dallas 63". Jest to ten sam poziom warsztatu pisarskiego, to co najbardziej pokochałem w prozie mistrza horroru. "Zielona Mila" zachwyca fabułą - może nie jakoś specjalnie skomplikowaną, lecz na pewno dotykającą tych najbardziej wrażliwych nut, refleksyjną i pełną niezmąconej wyobraźni. Co więcej postacie wykreowane zostały fenomenalnie i tak jak fabuła nie pozostawiają obojętnymi.

Dzieło Stephena Kinga, to dla mnie kolejna perła z którą chciałoby się obcować jak najczęściej. Autor stworzył niesamowitą historię pełną wzruszeń, ale i też taką w której nie brakuję humoru i chwili zastanowienia nad otaczającym nas światem. W przekazywaniu uczuć swoich bohaterów, pisarz ze stanu Maine także nie zawiódł. Otrzymałem dzieło perfekcyjne w swojej treści i prowadzeniu akcji, książkę jakiej potrzebowałem i do której będę z utęsknieniem wracał po latach. Coś takiego mógł stworzyć tylko wybitny twórca. Podczas lektury miałem wrażenie jak bym pierwszy raz zaznajamiał się tą opowieścią, tak jakbym nigdy wcześniej jej nie znał. Taką to przyjemność czytania sprawił mi King, taką dozę emocji zafundował mi i tym razem. Na końcu zostało sporo refleksji i jest nad czym myśleć. Każdy z nas musi przejść swoją zieloną milę.

Do celi wprowadzono nowego więźnia. Teraz jego życie sprowadzało się do oczekiwania na nieuchronne. Każdy kto został nowym lokatorem tego zacnego przybytku, prędzej czy później musiał przygotować się na randkę ze starą iskrówą. A ta cierpliwie czekała na kolejnego przybysza. Tamtego, pamiętnego wieczoru burza szalała ze zdwojoną siłą. Już wkrótce więzień miał przejść swoją...