To książka, która zmasakrowała mnie emocjonalnie, spowodowała ból, wręcz czysto fizyczny… Nawet się nie spodziewałam, jak silnie będę przeżywać losy głównej bohaterki. Strach, złość, pustka, ale tez miłość i przywiązanie – wszystkie te emocje stały się też moim udziałem. Weszłam w ten świat na własną odpowiedzialność i nie żałuję ani chwili, którą tam spędziłam…
Emma jest zamkniętą w sobie, odizolowaną od rówieśników nastolatką. Jej zachowanie, sposób odbierania świata, zdeterminowane są sytuacją w jej domu. Po śmierci ojca i wpadnięciu matki w alkoholizm opiekę nad nią przejmuje wujostwo. Życie Emmy zamienia się w koszmar… Jest bita, zastraszana, nie ma w domu żadnych praw. Przekraczając jego próg, nigdy nie wie, co się wydarzy, żyje w ciągłym lęku przed razami spadającymi na jej ciało.
Przy całym tym terrorze Emma pozostaje inteligentną, silną i zdeterminowaną dziewczyną. Jedyną osobą, którą dopuszcza do swojego sekretu jest jej przyjaciółka – Sara. Czy w jej świecie znajdzie się też trochę miejsca dla Evana? I przede wszystkim, czy będzie potrafiła mu zaufać i odnaleźć powód, by nadal oddychać… ?
Oprócz całych tych złych emocji, które mnie niemal wgniotły w fotel (a właściwie to w łóżko, bo czytałam wieczorami ;) ) książka Rebecci Donovan zachwyca też pięknem wątku miłosnego. Co rzadkie, jest on niebanalny i w wielu momentach zaskakujący. Z całych sił kibicowałam rodzącemu się uczuciu Emmy i Evana i razem z bohaterką sama niemal się w nim zakochiwałam;). Autorka pisze o wszystkim w tak sugestywny i rzeczywisty sposób, że traci się poczucie nierealności.
Czytając recenzje tej książki często spotykałam się z dwoma zarzutami. Po pierwsze, że Emma wcale się nie broniła, nie przeciwstawiała się ciotce… To prawda, ale przez to jej postać tylko zyskuje na realności. Przecież często tak jest z ofiarami przemocy, że one nawet nie zdają sobie sprawy z tego, ze mogą postawić się oprawcy, nie wierzą w swoją siłę. Są tak zastraszone, że tracą pewność siebie. Emma mimo ciężkiego życia miała dobre serce i nie chciała skazywać innych na cierpienie, dlatego też nie potrafiła podjąć kroków prawnych przeciwko ciotce. Mnie to przekonuje, a was? Drugi zarzut dotyczył otoczenia Emmy, a właściwie braku reakcji ze strony przyjaciół… Ok, może oni nie reagowali w jakiś konkretny sposób, ale czy można pomóc komuś, kto nie chce przyjąć tej pomocy? Na siłę nie da się nikogo uratować… Wsparcie i dawanie chociaż minimalnego poczucia bezpieczeństwa, jest w tej sytuacji jedynym rozwiązaniem.
Zakończenie książki jest niezwykle dramatyczne. Sprawiło, ze byłam wręcz zła na autorkę, że skończyła pierwszy tom w takim momencie. Całe szczęście premiera drugiej części już tuż tuż:).

To książka, która zmasakrowała mnie emocjonalnie, spowodowała ból, wręcz czysto fizyczny… Nawet się nie spodziewałam, jak silnie będę przeżywać losy głównej bohaterki. Strach, złość, pustka, ale tez miłość i przywiązanie – wszystkie te emocje stały się też moim udziałem. Weszłam w ten świat na własną odpowiedzialność i nie żałuję ani chwili, którą tam spędziłam…
Emma jest...