Podpisuję się pod opiniami użytkowników Marcina i Bodzepora.
Nawet nieprzejawiający żadnych sympatii do ideologii narodowej czytelnik zauważy, że autora bardzo uwiera nieprzejednana postawa NSZ i innych formacji narodowej proweniencji do sowietyzmu. A co do przypadków haniebnych zachowań to zdarzają w jednostkach każdego autoramentu.
"W partyzantce potrzebni są ludzie o charakterach twardych, spiżowych. Trudno jest jednak uniknąć ludzi-szmat. Znajdują się oni wszędzie."
[Kpt. Zdzisław Broński "Uskok" w dzienniku, 1 kwietnia 1948].
Poza tym autor w podsumowaniu książki dopuszcza się moim zdaniem pomówienia. Bez podawania konkretnych przykładów cytat z dzieł innych autorów stwierdza, że mamy w ostatnich latach do czynienia z próbą zmiany spojrzenia na sens walki pod koniec II wojny światowej przez polskie podziemie zbrojne. Co prawda sam jestem zwolennikiem spojrzenia na dzieje II wojny światowej jaką serwować próbuje Piotr Zychowicz, ale nie znam żadnego autora, który wprost stwierdzałby, że w 1944 r. należało zarzucić walkę z Niemcami i razem z nimi odpierać ofensywę Sowietów.
Poza tym nie rozumiem co wspólnego z opisem zmagań polskich partyzantów z sowieckimi obławami ma rozczulanie się nad losem żołnierzy sowieckich. Wojny nigdy inne nie były i kaleczą w równym stopniu żołnierzy każdej ze stron. I tyle krytyki.
Poza tym mamy do czynienia z poprawnie napisaną pracą o tłumieniu powojennego ruchu oporu, która bardziej skupia działaniach okupantów.
W każdym razie przeczytać nie zaszkodzi, ale do wielu opinii p. Motyki należy mieć duży dystans.

Podpisuję się pod opiniami użytkowników Marcina i Bodzepora.
Nawet nieprzejawiający żadnych sympatii do ideologii narodowej czytelnik zauważy, że autora bardzo uwiera nieprzejednana postawa NSZ i innych formacji narodowej proweniencji do sowietyzmu. A co do przypadków haniebnych zachowań to zdarzają w jednostkach każdego autoramentu.
"W partyzantce potrzebni są ludzie o...