Zagadki kryminalnej ciąg dalszy. Począwszy od „Gry w kłamstwa” poprzez „Nigdy, przenigdy” i „Pozory mylą” śledzimy kroki Emmy, która ze wszystkich sił stara się znaleźć zabójcę swojej siostry. We wszystkich trzech tomach Sara Shepard stosuje podobne, dość ciekawe rozwiązania. Czy autorka bestsellerowych „Pretty Little Liars” w czwartym tomie zaskoczy czytelnika?

W kolejnym tomie serii „The Lying Game”, która zdobyła niemałą rzeszę fanów na całym świecie, a wraz z wydaniem pierwszego tomu cyklu i w Polsce, główną podejrzaną w sprawie śmierci Sutton jest jej siostra - Laurel. Emma, bliźniacza siostra Sutton czuje się niepewnie - nie wie komu może zaufać, nie potrafi określić kto jest jej przyjacielem, a kogo powinna uważać za wroga. Na światło dzienne wychodzą kolejne informacje z życia Sutton, o których Emma dotąd nic nie wiedziała. Wciąż jednak trzyma się swojego planu i stara się odkryć tajemnice skrywane przez siostrę bliźniaczkę.

Powieść utrzymana jest na takim samym poziomie jak poprzednie tomy serii. Elementy układanki zaczynają się troszkę szybciej układać, kiedy już w połowie książki dowiadujemy się czy Laurel została prawidłowo uznana za podejrzaną numer jeden. Tutaj też pojawią się odpowiedzi na pytania, które wcześniej czytelnik mógł sobie zadać.

Zdecydowanym plusem powieści jest wartka akcja. Zdarzenia następują dość szybko po sobie, nie mamy więc czasu na większe znudzenie, a książkę dzięki płynnemu rozwojowi wydarzeń czyta się w tempie ekspresowym. Styl pisania Sary Shepard jest lekki i przyjemny. Dialogi bardzo dobrze wpasowują się w klimat powieści. Seria skierowana jest do młodzieży i napisana jest językiem używanym przez tę grupę wiekową. Bohaterowie nie są wykreowani na bezmyślne postaci, nie wszystkich jednak charakteryzuje życiowa mądrość. To postaci potrafiące wyrazić własną opinię i pragnące rozwijać się mentalnie.

Sara Shepard kontynuuje rozpoczętą w pierwszym tomie cyklu zabawę z czytelnikiem. W „Kłamstwie doskonałym” uzyskujemy co prawda odpowiedzi na pewne pytania, jednak wciąż schemat powieści pozostaje ten sam. To już czwarty tom serii. Byłby dużo bardziej udany, gdyby autorka wprowadziła nowe, zaskakujące rozwiązania. W zamian dostajemy strukturalnie podobną powieść do poprzedniczek.

Jestem przekonana, że większość młodych czytelników serię polubi i z wypiekami na policzkach będzie wyczekiwać pozostałych dwóch tomów. To typowa młodzieżowa powieść charakteryzująca się prostym stylem. Wątek kryminalny dodaje powieści uroku. Tutaj mamy okazję zagrać detektywa z prawdziwego zdarzenia. Sprawa jest dość skomplikowana, a jej finał nie przychodzi tak łatwo. Przed nami jeszcze dwa spotkania z Emmą i jej zmaganiami związanymi ze śmiercią siostry. Ciekawe czy uda jej się odnaleźć mordercę Sutton.

Agnieszka Stolarczyk