Jechałem do Wrocławia. Stoję w pokoju z książkami, myślę "Braci Karamazow" do pociągu nie wezmę, z takim ciężarem narracyjnym nie wyjadę poza Kraków. Potrzebuję czegoś lekkiego, ulotnego, ale ważnego, bo szkoda tracić trzy godziny na rzeczy nieważne. Wziąłem Bukowskiego. Brunatne pola migały za oknami, oddech osadzał się szronem na szybie (do złego, powiedzieli, wagonu wsiadłem), czytałem Bukowskiego. Przez pierwszą godzinę upadek za upadkiem, i jeszcze niżej, ludzka kloaka, wcale dowcipna. W Częstochowie zakryłem książkę gazetą w obawie przed rzeczami ostatecznymi. Pociąg ruszył, czytałem dalej. Do Opola do litanii nieszczęść dołączył gwałt, pedofilia i wągier wyciśnięty. Otworzyłem okno, pęd wiatru mnie otrzeźwił, a czułem się już pijany, pijany od paru tygodni. Skończyłem na powrót w Krakowie, myśląc: łączy wszystko co najlepsze w uroku taniego drania i powabie starzejącej się kurtyzany. Niby mało, a jednak zdarza się raz, i już się zdarzyło.

Jechałem do Wrocławia. Stoję w pokoju z książkami, myślę "Braci Karamazow" do pociągu nie wezmę, z takim ciężarem narracyjnym nie wyjadę poza Kraków. Potrzebuję czegoś lekkiego, ulotnego, ale ważnego, bo szkoda tracić trzy godziny na rzeczy nieważne. Wziąłem Bukowskiego. Brunatne pola migały za oknami, oddech osadzał się szronem na szybie (do złego, powiedzieli, wagonu...