Książka jest bardzo ciekawa i...niezwykle pogmatwana. Do pewnego momentu bardzo przyjemnie mi się czytało jednak pod koniec miałam dość, bo sama nie wiedziałam, który bohater jest który. Mimo wszystko warto sprawdzić swoją umiejętność koncentracji (bo w tej książce jest ona niezbędna).

Książka jest bardzo ciekawa i...niezwykle pogmatwana. Do pewnego momentu bardzo przyjemnie mi się czytało jednak pod koniec miałam dość, bo sama nie wiedziałam, który bohater jest który. Mimo wszystko warto sprawdzić swoją umiejętność koncentracji (bo w tej książce jest ona niezbędna).

Pozycja, którą czyta się przyjemnie i płynnie, aczkolwiek bezrefleksyjnie. Dramaty głównych postaci nieautentyczne, bohaterowie niewzbudzający w czytelniku żadnych uczuć. Należę do osób patrzących na świat sercem, a wypowiedzi o głębszym znaczeniu nie zostawiły we mnie znaku. Jednak czasu spędzonego nad książką nie uważam za stracony.

Pozycja, którą czyta się przyjemnie i płynnie, aczkolwiek bezrefleksyjnie. Dramaty głównych postaci nieautentyczne, bohaterowie niewzbudzający w czytelniku żadnych uczuć. Należę do osób patrzących na świat sercem, a wypowiedzi o głębszym znaczeniu nie zostawiły we mnie znaku. Jednak czasu spędzonego nad książką nie uważam za stracony.

Nie dokończyłam, szkoda mi czasu tak cennego w moim zabieganym życiu.
Autor pisze potocznym językiem a zamiast słowa "tylko" używa "jeno". Żałosne. Akcja rozgrywa się w Londynie w połowie XIX w, między innymi to mnie zachęciło żeby sięgnąć po "Księcia". Gówno nie XIX-wieczny Londyn. Kompletny brak wiedzy autora w tym temacie. Irytujące.
Mam ochotę zmieszać tą książkę z błotem najbardziej wyszukanie jak tylko potrafię, ale i na to szkoda mi czasu.
Nie, nie polecam.

Nie dokończyłam, szkoda mi czasu tak cennego w moim zabieganym życiu.
Autor pisze potocznym językiem a zamiast słowa "tylko" używa "jeno". Żałosne. Akcja rozgrywa się w Londynie w połowie XIX w, między innymi to mnie zachęciło żeby sięgnąć po "Księcia". Gówno nie XIX-wieczny Londyn. Kompletny brak wiedzy autora w tym temacie. Irytujące.
Mam ochotę zmieszać tą książkę z...

Powieść, którą pochłonęłam w dosłownie kilka godzin. Przyznaję, że do zakupienia tej książki skłoniła mnie okładka, po prostu przykuła moją uwagę. Czytając krótką biografię autora, dowiedziałam się, że jest to młody polski reżyser, który ukończył też malarstwo. Przyszło mi do głowy, że musi to być kreatywny człowiek i bez dłuższego namysłu udałam się do kasy.
Fabuła "Księcia" osadzona jest w początku XIX wieku w Londynie. Czasy brudu, braku higieny, bezdomnych wałęsających się po ulicach z jednej strony, szczyt wypraw kolonizacyjnych, schyłek niewolnictwa, bogactwo wysoko urodzonych i mieszanina kultur z drugiej strony. Ten ogromny kontrast można nie jeden raz zaobserwować podczas czytania. Nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów, ale spróbuję w zarysie przedstawić tą niesamowitą historię. Narratorem jest czarnoskóry mężczyzna, porwany z afrykańskiej wioski przez angielskich łowców niewolników. Po dotarciu do Londynu, szczęśliwym czy też nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności, znajduje się na ulicy i tu zaczynają się jego przygody. Na swojej drodze spotyka wiele barwnych postaci. Pierwszą z nich jest ekscentryczna starucha z gniazdem z włosów na głowie, która zaczepia naszego bohatera i ciągnie go ze sobą. Pojawia się też banda bezdomnych chłopców, w końcu mężczyzna trafia do domu Księcia. Staje się jego sługą, zarówno księcia jak i jego nieposkromionej i szalonej ukochanej. Każda z tych postaci jest wykreowana w tak wspaniały sposób, że aż brakuje przymiotników, żeby je wszystkie opisać. Główni bohaterowie powieści stają się co najmniej dziwną grupą przyjaciół, którzy razem stawiają czoła własnych lękom, sekretom i samotności. Samotność to chyba słowo klucz tej powieści. Każda z postaci niesie ze sobą ciężki bagaż doświadczeń. Jest to bardzo mądra książka, dialogi głównych bohaterów, mimo licznych przekleństw czy z pozoru absurdalnych sytuacji, są przemyślane i skłaniają do refleksji, nie tylko nad losem bohaterów powieści. W "Księciu" dużo się dzieje, akcja jest wartka i zaskakuje na każdym kroku. Scena, w której grupka osób pędzi kilkoma karetami pełnymi bezdomnych szczekających psów z chorym człowiekiem na materacu, przywiązanym do dachu jednego z pojazdów, jest chyba najdziwniejszym fragmentem powieści, jaki kiedykolwiek czytałam... no może poza Gombrowiczem! Są fragmenty radosne, są i śmieszne, jednak wydźwięk powieści pozostaje może nie smutny, po prostu ...życiowy. Mimo wielu postaci i wydarzeń, nic w "Księciu" nie wydaje się zbędne, wszystko składa się na jedną fantastyczną całość. Z całego serca polecam tę lekturę wszystkim, którzy czasem lubią nieszablonowe i nieprzewidywalne powieści.

Powieść, którą pochłonęłam w dosłownie kilka godzin. Przyznaję, że do zakupienia tej książki skłoniła mnie okładka, po prostu przykuła moją uwagę. Czytając krótką biografię autora, dowiedziałam się, że jest to młody polski reżyser, który ukończył też malarstwo. Przyszło mi do głowy, że musi to być kreatywny człowiek i bez dłuższego namysłu udałam się do kasy.
Fabuła...

porzuciłem bez żalu po 50 stronach. zachęcający opis na okładce i pełen manieryzmów styl.

porzuciłem bez żalu po 50 stronach. zachęcający opis na okładce i pełen manieryzmów styl.

autor zdecydowanie nie dopracował faktów, kiepski dobór słów i zauważalny brak znajomości realiów czasów, które opisuje. Stąd mój kiepski odbiór tej pozycji

autor zdecydowanie nie dopracował faktów, kiepski dobór słów i zauważalny brak znajomości realiów czasów, które opisuje. Stąd mój kiepski odbiór tej pozycji