Uwielbiam trafiać na takie książki. Dodają na chwilę skrzydeł i przypominają, jak fajne są podróże, chodzenie po górach, jak wiele mi to daje, jak uwielbiam wdychać górskie powietrze i co przystanek mieć inny widok na świat.
Książka to zbiór opowiadań Marka K. Wikorejczyka, który wędruje po Górach Izerskich i Karkonoszach i do każdej skałki, zakrętu czy polany ma przygotowaną historię, ludzkie życie, które z miejscem tym się wiązało. To niesamowite. Myślałam, że Karkonosze już zeszłam całe, tyle razy się to miejsce odwiedzało już od dziecka. Myślałam, że dziesięciogodzinna wędrówka pasmem Karkonoszy od Szklarskiej Poręby do Karpacza szczytami dała mi już wszystko. Ale się ze mnie turystka w złym znaczeniu tego słowa odezwała. Nic nie wiem. Musze jechać znowu i zobaczyć te miejsca, o których autor pisze, te schroniska, te ukryte zakątki. Prawda jest też taka, że kiedyś się inaczej podróżowało. Kiedy turysta zachodził do schroniska rozmawiał z osobami tam stacjonującymi, była jakaś interakcja, wiadomo było, że mieszkający w schronisku znają się na pogodzie, wiedzą co gdzie jak jest zamknięte. Teraz, wchodzi się do schroniska i każdy sobie rzepkę skrobię a za barem widać tylko studentkę, która postanowiła sobie dorobić latem. Oczywiście są miejsca, w których jest inaczej jak np. Wysoki Kamień, Chatka Robaczka czy Samotnia. Czuć jednak dystans. I ludzie, którzy przychodzą są inni. W japonkach, z torebkami, jakoś mi nie pasują od górskich szczytów. Rzadkością jest turysta z krwi o kości, który posiada chociażby apteczkę w plecaku. Teraz już rzadko kto pozdrawia się na szlaku. I to mi się w książce najbardziej podobało. Ile autor rozmów odbył, ile przeszedł, ile widział na własne oczy, ilu ludzi poznał. Zazdroszczę mu, że potrafi tak rozmawiać z ludźmi.
Najbardziej podobały mi się opowiadania o ratownikach górskich. Niestety wszystkie skończyły się tragicznie, tym bardziej mnie poruszyły. Człowiek nie zdaje sobie sprawy, jak góry potrafią się zemścić na człowieku. Lubię książki, które motywują do szukania następnej. Trzeba coś przeczytać o ratownictwie górskim. (może ktoś coś poleca? )

Uwielbiam trafiać na takie książki. Dodają na chwilę skrzydeł i przypominają, jak fajne są podróże, chodzenie po górach, jak wiele mi to daje, jak uwielbiam wdychać górskie powietrze i co przystanek mieć inny widok na świat.
Książka to zbiór opowiadań Marka K. Wikorejczyka, który wędruje po Górach Izerskich i Karkonoszach i do każdej skałki, zakrętu czy polany ma...

Aż się chce tam pojechać :-)Można ją zabrać w góry jako przewodnik. Ciekawie opowieści. Wspaniały talent gawędziarski.

Aż się chce tam pojechać :-)Można ją zabrać w góry jako przewodnik. Ciekawie opowieści. Wspaniały talent gawędziarski.