Opracowali Agnieszka i Robert Papiescy

Wywodzący się z biednej rodziny, osierocony podczas Powstania Warszawskiego, cudem ocalały z egzekucji chłopiec trafia po wojnie do jednego z najbardziej elitarnych domów w Polsce. Przygarnia go słynny pisarz, dla którego ów gest dobroci stanowi także odwet na losie za nienarodzonego syna oraz próbę pozyskania bliskiego przyjaciela w domu rządzonym przez stare kobiety. Chłopiec asystuje przy wizytach wybitnych artystów, uwagą obdarza go królowa Belgii. To, co wygląda na spiętrzenie najbardziej nieprawdopodobnych wypadków, stoi u początków korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza i jego przybranego syna, Wiesława Kępińskiego.

Listy tworzą fascynującą powieść epistolarną, w której motywem przewodnim są duchowe zmagania bohaterów, gdzie niekiedy czułość zderza się z chłodem, gdzie rodzicielska troska miewa przeciw sobie krnąbrność wychowanka, gdzie uporczywa pedagogia odnosi jednak triumf, toteż obrazem zamykającym książkę mógłby być Powrót syna marnotrawnego. Listy Iwaszkiewicza i Kępińskiego to także bogate źródło wiedzy o stawiskiej codzienności, to barwny fresk, ukazujący z werystyczną dokładnością trzy dekady życia w PRL-u elity intelektualnej i zwykłych ludzi. To nierzadko swoisty dziennik pisarza i jeszcze jeden portret Jarosława Iwaszkiewicza – wcześniej niepokazywany.