Fińska Nancy Drew?
Cóż, można by wysnuć takie przypuszczenia po zapoznaniu się z CZERWONE JAK KREW fińskiej pisarki i choć właściwie nigdy nie zasiadam do literatury młodzieżowej, w tym wypadku zadziałało słowo klucz jakim jest wyraz Finlandia, działające na mnie jak magnes.
Oczywiście przed ową lekturą zapoznałam się z kilkoma podstawowymi informacjami na temat autorki, obejrzałam wywiad aby wiedzieć kto się kryje za tak ciekawym nazwiskiem, zaparzyłam melisę, zasiadłam na ulubionym fotelu i tym razem przy krzyku latających jaskółek wokół domu, udałam się do świata niedalekiej Północy.

Już po pierwszych kilku stronach pierwsze co zwraca uwagę czytelnika oprócz intrygującej okładki to fakt, iż autorka nie bawi się w żadne półśrodki tylko od razu wrzuca swego czytelnika na głębokie wody, co gwarantuje dobrą zabawę już od pierwszych stron. A dzieje się wiele i to w zaskakująco szybkim tempie. Początkowo nie pasujące do siebie elementy oraz dygresje z czasem nabierają formy i dają nam niesamowicie spójną całość od której ciężko jest się oderwać. Niesamowitym pomysłem było wplecenie świata baśni o Królewnie Śnieżce na kartach powieści, co wyszło pisarce fenomenalnie. Nie dopatrzymy się tutaj świata paranormalnego czy pozaziemskich mocy. Nie będzie również lekkiego,czasem wulgarnego młodzieżowego języka od którego cierpnie mi skóra czy miłosnych podbojów. Będzie za to morderstwo, siarczysta zima, skrzypiący śnieg pod butami, gałęzie drzew upstrzone szadzią, brudne pieniądze,skorumpowany glina, bal u Białego Niedźwiedzia, seanse w saunie-narodowej tradycji Finów i ona - 17 letnia Lumikki Andersson, której życie jak odkrywamy z każdym kolejnym rozdziałem, do łatwych i przyjemnych nie należało. Tego dowiadujemy się z retrospekcji głównej bohaterki, które urozmaicają powieść, nadając realności naszej bohaterce co tez może wytłumaczyć jej swoistą dojrzałość, która nieco mnie zaskoczyła. Bo czy takie myślenie, taką intuicję, taki spokój w momencie zagrożenia życia może mieć nastoletnie dziewczę? to kwestia którą poddaję w wątpliwość i jest to pierwsza jak dla mnie poważna, aczkolwiek jedyna rysa w całej powieści, która jest niezwykle klimatyczna, ciut mroczna oraz niezwykle absorbująca i nieco za cieniutka.

Muszę przyznać, iż Salla Sumikka zapewniła mi świetną rozrywkę w ten chłodny majowy weekend podczas której adrenalina, strach oraz niepewność kotłowały się we mnie do ostatniej strony, zdania, słowa. Pewne jest jedno - nie poprzestanę tylko na tym pierwszym tomie, a w szczególności nie opuszczę samego finału, który wierzę, iż zwieńczy całą trylogię w spektakularny sposób i skrycie żywię nadzieję, iż ta obiecująca młoda pisarka zapoczątkuje całą serię kryminalną tym razem dla dorosłych...

Polecam i młodzieży i nie tylko:)

Fińska Nancy Drew?
Cóż, można by wysnuć takie przypuszczenia po zapoznaniu się z CZERWONE JAK KREW fińskiej pisarki i choć właściwie nigdy nie zasiadam do literatury młodzieżowej, w tym wypadku zadziałało słowo klucz jakim jest wyraz Finlandia, działające na mnie jak magnes.
Oczywiście przed ową lekturą zapoznałam się z kilkoma podstawowymi informacjami na temat autorki,...