Może nie powinno się recenzować książki, odnosząc się do jej gabarytów. W tym przypadku uważam to jednak za uzasadnione. Krótka, wręcz broszurowa forma sprawia, że w jeden wieczór można zaledwie dotknąć tematu. Tematu nie byle jakiego, bo dorastającej kobiecości, życia w Albanii, mentalności tradycyjnej rodziny. Autorka popełniła błąd, który dostrzegam już po raz kolejny w tak przecież nielicznych lekturach literatury innej niż amerykańska, angielska, czy francuska, których mamy pod dostatkiem. Nie twierdzę, że literatura albańska jest uboga, bowiem byłoby to uproszczeniem. Nie mogę tego stwierdzić, bo jej zwyczajnie nie znam. Może miałem pecha trafiając w mojej maleńkiej bibliotece na malutki regalik z książkami o tym kraju, jednak zmierzam do tego, że jest tutaj potencjał, ale trzebaby nad tematem popracować, rozbudować. Wiadomo, że łatwo jest wytłumaczyć na okładce, że prosty język tylko sprzyja oddaniu tamtejszego kolorytu, widzianego oczyma dorastającej dziewczyny. Boli mnie tylko, że za wstrząsającymi niekiedy obrazami niewiele się kryje. Polecam tylko jeśli ktoś czuje potrzebę przekonania się, że tak naprawdę nie warto.

Może nie powinno się recenzować książki, odnosząc się do jej gabarytów. W tym przypadku uważam to jednak za uzasadnione. Krótka, wręcz broszurowa forma sprawia, że w jeden wieczór można zaledwie dotknąć tematu. Tematu nie byle jakiego, bo dorastającej kobiecości, życia w Albanii, mentalności tradycyjnej rodziny. Autorka popełniła błąd, który dostrzegam już po raz kolejny w...