A oto prawdziwy ewenement w polskiej fantastyce końca XX-go wieku: napisane przez kobietę SF bliskiego zasięgu, czerpiące pełnymi garściami z clerical fiction, cyberpunku i social fiction. A przy tym jest to SF na bardzo dobrym poziomie językowym, częściowo wręcz poetyckie.

Wypada jednakże na wstępie dodać, że „Bramy strachu” to antologia. Obok tytułowego tekstu tomik zawiera również rozbudowane opowiadanie „Schizis – teoria światów nierealnych”.

Emmie Popik udaje się w obu tekstach zawrzeć artystyczne spojrzenie na Polskę w pierwszych kilku latach po upadku PRL-u. Jako osobie ukształtowanej jeszcze w ponurej rzeczywistości komunistycznego reżimu, szybkie zmiany w społeczeństwie III RP jawią jej się równie fantastyczne jak Lemowi et consortes wydawały się loty do gwiazd i spotkania z obcymi inteligencjami.

W obu opowiadaniach widzę Polskę drapieżnego kapitalizmu i entuzjastycznego hołdowania nowym bożkom. Pogoń za pieniądzem i jego posiadanie lub brak jako jedyny wyznacznik znaczenia danej jednostki dla społeczeństwa to temat tytułowych „Bram strachu”. Tekst to naprawdę znakomity, słusznie chwalony przez Macieja Parowskiego jako „komentarz do rzeczywistości, ujęty z przerażającą intelektualną trafnością”. To odpowiedź fantasty na nowe/stare problemy i przejęcie intelektualnej pałeczki od Zajdla, Wnuka-Lipińskiego i Oramusa.

„Schizis”, choć bez wątpienia nadal nadająca się do przeczytania, zestarzała się znacząco, jak prawie wszystkie cyberpunkowe teksty, w ciągu ostatniego ćwierćwiecza. Jeśli jednak oddzielić to opowiadanie od jego warstwy technologicznej, to otrzymamy tekst nadal aktualny, bardzo przypominający niektóre kadry z „Incepcji” Nolana.

Facyt: Książkę polecam jako ważny dokument udziału kobiet w tworzeniu nowoczesnej polskiej SF.

A oto prawdziwy ewenement w polskiej fantastyce końca XX-go wieku: napisane przez kobietę SF bliskiego zasięgu, czerpiące pełnymi garściami z clerical fiction, cyberpunku i social fiction. A przy tym jest to SF na bardzo dobrym poziomie językowym, częściowo wręcz poetyckie.

Wypada jednakże na wstępie dodać, że „Bramy strachu” to antologia. Obok tytułowego tekstu tomik...

Podobnie jak Wigilia - znakomita :)

Podobnie jak Wigilia - znakomita :)