HOW MANY PEOPLE WANNA KICK SOME ASS?

Tak jakieś piętnaście wiosen temu śpiewał przeciętny band „Stroke 9”, ale słowa te idealnie nadają się do podsumowania nie tylko drugiego tomu, ale całej trzy tomowej serii Kick Assa. Dave Lizewski bowiem, bohater tej serii, chętnie kopie dupy. Tym złym oczywiście, ale i ci źli kopią dupę jemu – w końcu kto powiedział, ze heros zawsze musi wygrywać?

I WOULD, IF I COULD

Niniejszy pogrubiony tom otwiera pięć zeszytów, które w oryginale wyszły jako mini-seria „Hit Girl” i pokazuje nam bezpośrednie wydarzenia poprzedzające akcję pierwszego Kick Assa. Dave zyje sobie przyjemnie życiem superbohatera, Mindy po powrocie do matki stara się pogodzić losy morderczyni i nastolatki. Ona zaczyna szkolenie Dave’a, on uczy ją jak być zwyczajną dwunastoletnią dziewczyną. Razem zamierzają wykończyć resztą gangsterów. Ale, i wątek ten rozwija siedmiozeszytowy „Kick Ass 2”, również Red Mist szykuje swoją wendettę, a celem są nasi, dobrzy, bohaterowie. Finalny efekt? terroryzm, masa bezsensownych ofiar i morze krwi rozlane przez obie strony…

BUT I’M REALY JUST A SENSITIVE ARTIST

To, co jest siła tej serii to prawda. Przerysowana, satyryczna, wyolbrzymiona do granic możliwości, ale jednak prawda. Millar, pisałem to nie raz i pisać nie raz jeszcze będę, jak przed nim Miller i Moore, zdecydował się na dekonstrukcję bohaterów. Postanowił pokazać co by było, gdyby rzeczywiście istnieli i walczyli ze zbrodnią. Jakie byłyby tego konsekwencje tak zdrowotne, jak i prawne. I jak wyglądałoby codzienne życie takich domorosłych herosów, których wychowały komiksy. I owszem, robi o brutalnie i ostro, wulgarnie i z przemocą ukazaną dosadniej niż u Tarantino nawet, ale czy to dobiera realizmu? Ani trochę.

Po co więc ta cała krew? Po co okrutne, nieludzkie sceny? Po co dwunastoletnia morderczyni? Po pierwsze dla szoku, bo przez szok łatwiej coś pokazać. Łatwiej i skuteczniej zapaść w pamięć czytelnika swoim przesłaniem. Po drugie – jako opozycja dla ugrzecznionych komiksów głównego nurtu. Jako uzupełnienie tego, czego nie pokażą owe mainstreamowe zeszyty. I po trzecie, z tego powodu, z jakiego tworzy się filmy gore czy ostrą muzykę – dla pobudzenia pierwotnych emocji i lęków. A że pobudza przy tym także intelektualnie i jest komiksem o komiksach, o fanach tego medium i medium samym w sobie, wartość jest dużo wyższa.

Co jednak dziwne, choć w odróżnieniu od jedynki, autorzy dostali tu wolną rękę, komiks wyszedł mniej brutalnie. I zarazem nieco słabiej od tomu pierwszego. Głównie w „Hit Girl”, której akcja, choć mocna i świetna, jakby traci impet. „Kick Ass2” nadrabia ten zastój, nie mniej tym razem jest to album bardzo dobry na granicy z rewelacją, a nie rewelacyjny, ocierający się o geniusz jak jego poprzednik. I na szczęście nie jest tak optymistyczny, jak tom 3.

Aż dziw bierze, że rzecz tak przesyconą przemocą i okrucieństwem stworzył przesympatyczny, miły i ciepły Irlandczyk. Zupełnie, jakby komiksy stanowiły dla niego pole do wyżycia się i dania ujścia sowim głęboko skrywanym fantazjom.

Graficznie to rzecz równie rewelacyjna co scenariuszowo. John Romita Jr., niesłusznie wciąż mający kompleksy wobec ojca, autora kultowego i uwielbianego, rysuje absolutnie wspaniale. Oryginalnie i zarazem tak realistycznie i nierealnie, jak to tylko dało się pogodzić. Ba! Już dawno przeskoczył pracę swojego rodzica, choć zdarzają mu się i słabsze momenty. Zarazem jednak te słabsze momenty (przedostatni rozdział) to wina kolorysty, który zastąpił stałego na tym miejscu artystę. Wyszło niechlujnie, ale na szczęście jedynie na kilku stronach. Cała reszta kolorystycznie to kawał rewelacyjnej roboty, doskonale współgrającej z całą resztą.

Zostaje jednak jeszcze kwestia wydania. Twarda oprawy, dobry kredowy papier i… Właśnie, cena to 99zł, powinno być więc perfekcyjnie, a tymczasem kilka stron w moim egzemplarzu zostało wydrukowanych wyblakle, a jedna wygląda gorzej, niż za czasów TM-Semic, które różne (ocenzurowano) robiła z drukiem. Szkoda, bo takie rzeczy zdarzać się nie powinny.

Mimo wszystko to jednak komiks rewelacja, dzieło absolutnie must-read dla fanów tego medium. Dzieło dla dorosłych, którzy wiedzą, że mitem jest szufladkowanie obrazkowej rozrywki pod szyldem „dla dzieci” i że w niczym nie ustępuje ona filmom i książkom. Dlatego polecam mimo drobnych wpadek (tłumacz też kilka błędów popełnił, choćby przekładając „Justice Forever”, jako „Krąg Sprawiedliwości”) i zachęcam do poznania tak tego, jak i wszystkich innych komiksów napisanych przez Millara, bo to najlepszy obecnie scenarzysta pracujący dla wielkich wydawnictw, jak Marvel (który, nomen omen, poprzez swoją firmę-córkę Icon, „Kick Ass” wydał) czy DC.

Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2015/11/19/kick-ass-2-hit-girl-mark-millar-john-romita-jr/

HOW MANY PEOPLE WANNA KICK SOME ASS?

Tak jakieś piętnaście wiosen temu śpiewał przeciętny band „Stroke 9”, ale słowa te idealnie nadają się do podsumowania nie tylko drugiego tomu, ale całej trzy tomowej serii Kick Assa. Dave Lizewski bowiem, bohater tej serii, chętnie kopie dupy. Tym złym oczywiście, ale i ci źli kopią dupę jemu – w końcu kto powiedział, ze heros zawsze...

"Dwójka" jest na poziomie "jedynki"- ciągle jest to dobra satyra na superbohaterów (a w tym tomie- także na superłotrów). Chociaż podobały mi się zarówno komiksy z zeszytów Hit-Girl jak i Kick-Ass 2 to odnoszę jednak wrażenie, że część o Hit-Girl nie wnosi za dużo do fabuły, ale jako dodatek jest całkiem ok. Można marudzić, że momentami w głównej fabule robi się aż za bardzo smutno i brutalnie, ale myślę, że pasuję to do "realistycznego" świata przedstawionego. W zasadzie tylko przy jednej scenie miałem wyraźny niesmak, ale nie chcę spoilerować.

"Dwójka" jest na poziomie "jedynki"- ciągle jest to dobra satyra na superbohaterów (a w tym tomie- także na superłotrów). Chociaż podobały mi się zarówno komiksy z zeszytów Hit-Girl jak i Kick-Ass 2 to odnoszę jednak wrażenie, że część o Hit-Girl nie wnosi za dużo do fabuły, ale jako dodatek jest całkiem ok. Można marudzić, że momentami w głównej fabule robi się aż za...

Nie jest tajemnicą, że cenię sobie Marka Millara. Podobnie jest z pierwszym tomem Kick-Assa. Czymś świeżym, inteligentnym, nowatorskim, wyjątkowo zachwycającym przy swoje brutalności. Niestety tom numer dwa porzucił to wszystko, żeby w pełni zagłębić się w świecie chorej psychiki autora.

To kilkaset stron bezsensownego gore, spełniania mokrych snów Millara, lejącej się wciąż krwi i durnych dialogów. Gdzie się podział humor? Gdzie satyra na superbohaterski świat? Gdzie głębia bohaterów? Nie po to sięgałem po Kick-Assa, panie Millar, nie po to! Naciągam na czwórkę, bo rysunki to klasa, ale scenariuszowo to brat bliźniak Piły 3D...

Nie jest tajemnicą, że cenię sobie Marka Millara. Podobnie jest z pierwszym tomem Kick-Assa. Czymś świeżym, inteligentnym, nowatorskim, wyjątkowo zachwycającym przy swoje brutalności. Niestety tom numer dwa porzucił to wszystko, żeby w pełni zagłębić się w świecie chorej psychiki autora.

To kilkaset stron bezsensownego gore, spełniania mokrych snów Millara, lejącej się...

Kick-Ass wciąż intryguje i zachwyca. Nie mniej jednak ta część podobała mi się odrobinę mniej od pierwszej.
Mimo wszystko wciąż była świetna i wciągająca.

Kick-Ass wciąż intryguje i zachwyca. Nie mniej jednak ta część podobała mi się odrobinę mniej od pierwszej.
Mimo wszystko wciąż była świetna i wciągająca.

Dziwi mnie tak wyraźny spadek oceny w porównaniu do pierwszej części. Sam nie odczułem większej różnicy poziomu, a jeśli już to nawet oceniłbym drugą część trochę wyżej. Kontynuacja zawiera wszystko to co było świetne w pierwszej części i dodaje kilka nowych zabiegów. Tym razem mamy większy wgląd w prywatne życie bohaterów, autorzy skupiają się na problemach Mindy z przystosowaniem się do zwykłego świata, jak sama przyznaje w jednym z najlepszych fragmentów - potrafi zabić człowieka na sto sposobów, ale nie ma pojęcia jak poradzić sobie z innymi dziewczynami w szkole. Tymczasem Dave idzie w drugą stronę i skupia się na tym by zostać lepszym superbohaterem, przy okazji dołącza do nowo powstałej grupy herosów którzy pomagają mu ratować miasto. Podobnie jak w pierwszej części tutaj również mamy do czynienia z fantastycznym humorem, wartką akcją i jeszcze większą dawką brutalności, kilka z nich nawet przez to nie załapało się do adaptacji filmowej. Kapitana rozrywka.

Dziwi mnie tak wyraźny spadek oceny w porównaniu do pierwszej części. Sam nie odczułem większej różnicy poziomu, a jeśli już to nawet oceniłbym drugą część trochę wyżej. Kontynuacja zawiera wszystko to co było świetne w pierwszej części i dodaje kilka nowych zabiegów. Tym razem mamy większy wgląd w prywatne życie bohaterów, autorzy skupiają się na problemach Mindy z...

Długo zastanawiałem się nad tytułem dla tego tekstu, po namyśle doszedłem do wniosku, że skoro przy recenzji pierwszej części Kick-Ass napisałem „nastolatki kopią tyłki” to przy drugim tomie tytuł musi być jeszcze bardziej wymowny. Kontynuacja opowieści o młodym superbohaterze idzie daleko naprzód i wkracza w dużo bardziej poważne rejony. Bowiem pomimo tego, że w komiks jest bardzo podobny pod wieloma względami do części pierwszej to jednak pewne wątki szokują o wiele bardziej. Może to dlatego, że dotyczą głównego bohatera, który w wielu historiach jest nietykalny. Ten komiks bardzo różni się jednak od pozostałych komiksów z konwencji superbohaterskiej. Dlaczego? Po pierwsze i najważniejsze, próżno tu szukać happy endu.

Cała recenzja na naszym blogu:
http://czasnakomiks.pl/index.php/kick-ass-2

Oceniał: Paweł

Długo zastanawiałem się nad tytułem dla tego tekstu, po namyśle doszedłem do wniosku, że skoro przy recenzji pierwszej części Kick-Ass napisałem „nastolatki kopią tyłki” to przy drugim tomie tytuł musi być jeszcze bardziej wymowny. Kontynuacja opowieści o młodym superbohaterze idzie daleko naprzód i wkracza w dużo bardziej poważne rejony. Bowiem pomimo tego, że w komiks...

Piękny plastycznie brutalny komiks akcji. Jest tu trochę nawiązań do "prawdziwych" superbohaterów, bo ci z tego albumu to tylko przebierańcy. Bardzo wulgarny i brutalny. Krew się sypie, zostają kule po dziurach, gwałt i rozpruwane bandziory. Wizualna masakra. Rysunki są jednak piękne. Postaci wyglądają trochę gumowato i nie zawsze realistycznie, ale kolorystyka i detale są bardzo satysfakcjinujące. Fabuła standardowa: zabijanie, zemsta i cała reszta. Po prostu świetny materiał na film(który zresztą powstał, ale zmarnował potencjał). Świetna zabawa, ale polecam tylko dla rozrywki, bo o ile pierwsza część miała coś z przesłania, o tyle to jest już tylko fajna zabawa formą, która dobrze się czyta i jeszcze lepiej ogląda.
Język angielski zastosowany w komiksie jest banalny. Poziom 6 klasy podstawówki.

Piękny plastycznie brutalny komiks akcji. Jest tu trochę nawiązań do "prawdziwych" superbohaterów, bo ci z tego albumu to tylko przebierańcy. Bardzo wulgarny i brutalny. Krew się sypie, zostają kule po dziurach, gwałt i rozpruwane bandziory. Wizualna masakra. Rysunki są jednak piękne. Postaci wyglądają trochę gumowato i nie zawsze realistycznie, ale kolorystyka i detale są...

SKOPAĆ DUPĘ 2

Dave niemal zginął próbując walczyć ze zbrodnią. Został zmasakrowany, dostał nożem w brzuch i jeszcze potrącił go samochód. Teraz, po pół roku rekonwalescencji wraca do akcji...

Kick Ass nie traci nic ze swej siły. Znakomity zeszyt, który wyzwala masę emocji, przeraża realizmem i pokazuje prawdę o współczesnym świecie w zabawny ale i gorzki sposób.

Gorąco polecam!

Do tego w tym zeszycie dostajemy dodatek w postaci scenariusza, szkicu i ewolucji jednej ze scen, dający wspaniały wgląd w pracę obu mistrzów komiksu.

SKOPAĆ DUPĘ 2

Dave niemal zginął próbując walczyć ze zbrodnią. Został zmasakrowany, dostał nożem w brzuch i jeszcze potrącił go samochód. Teraz, po pół roku rekonwalescencji wraca do akcji...

Kick Ass nie traci nic ze swej siły. Znakomity zeszyt, który wyzwala masę emocji, przeraża realizmem i pokazuje prawdę o współczesnym świecie w zabawny ale i gorzki sposób.

Gorąco...

Kontynuacja idzie w bardzo złym kierunku, zaprzepaszczając czarny humor i rewizjonistyczny realizm pierwowzoru, a czyniąc swoim podstawowym orężem głęboką dosadność. Brutalność była w pierwszej części uzasadniona, przewrotnie stanowiła o istocie, a w konsekwencji - rozbiorze, tego superbohaterskiego świata. Tutaj jest tylko zbędnym, wulgarnym ozdobnikiem - gwałt, tortury, egzekucja na kilkulatkach, śmierć za śmiercią... To zwyczajnie nie robi wrażenia. A przynajmniej nie takie, jakie powinno.

Kontynuacja idzie w bardzo złym kierunku, zaprzepaszczając czarny humor i rewizjonistyczny realizm pierwowzoru, a czyniąc swoim podstawowym orężem głęboką dosadność. Brutalność była w pierwszej części uzasadniona, przewrotnie stanowiła o istocie, a w konsekwencji - rozbiorze, tego superbohaterskiego świata. Tutaj jest tylko zbędnym, wulgarnym ozdobnikiem - gwałt, tortury,...

Niestety drugi tom ciągnie na dół jakość serii. Główny wątek wydaje się naciągany, przede wszystkim niemiłosiernie tendencyjny w swym "depresyjnym", "gritty" charakterze. Brutalność wciskana jest na siłę na czym cierpi ogólny ład i skład oraz tak bardzo eksponowany wcześniej realizm. Z sprytnego pomysłu wyciśnięto tylko kicz.

Niestety drugi tom ciągnie na dół jakość serii. Główny wątek wydaje się naciągany, przede wszystkim niemiłosiernie tendencyjny w swym "depresyjnym", "gritty" charakterze. Brutalność wciskana jest na siłę na czym cierpi ogólny ład i skład oraz tak bardzo eksponowany wcześniej realizm. Z sprytnego pomysłu wyciśnięto tylko kicz.