Naprawdę spodziewałam się po tej książce więcej, bo cóż to za kryminał, gdzie w ciągu pierwszych pięćdziesięciu stron (całość liczy ok. 290) zaczynam domyślać się, kto tylko udaje i będzie czarnym charakterem książki? A później autor zamiast odwieść czytelnika od pierwszych (niestety trafnych) domysłów, pokazać mu inne możliwe rozwiązania, wprowadzić choćby jakąś nutkę tajemniczości, mnogością widocznych i oczywistych szczegółów naprowadza czytelnika na właściwe rozwiązanie. Gdzie tu istota kryminału czy thrillera, skoro mamy wszystko podane jak na tacy, do tego okraszone przegadanymi (i nudnymi ) opisami przemyśleń bohatera? Zamysł intrygi jest całkiem ciekawy, ale wykonanie słabiutkie - zdecydowanie przydługie, przegadane, nieklejące się dialogi i brak klimatu, tajemnicy. Nie było ani jednego momentu, który mnie zaskoczył bądź wcisnął w fotel… Ba, nie było nawet momentu, który zaciekawił mnie na tyle, by z wypiekami na twarzy przewrócić następną stronę. Skończyłam książkę z dwóch powodów – raz, że nie lubię zostawiać książek zaczętych i nieprzeczytanych, a dwa, że do około 2/3 książki łudziłam się, że nagle akcja zmieni swój bieg, wszystko okaże się inne niż się wydawało (bo w końcu za co te pochwały „od samego Stephena Kinga” jak wytłuszczono na okładce, skoro wszystko jest tak przewidywalne i nudne? Nie wspomnę już o wytłuszczonych dwa zdania wcześniej „ cudownych dialogach i wyśmienitych intrygach”),niestety rozczarowałam się gorzko. Pierwsza książka tego autora nie zachęciła do przyjrzenia się kolejnym, ale uważam, że potrzeba przynajmniej dwóch, by wyrobić sobie opinię o autorze, dlatego może w niesprecyzowanej bliżej przyszłości pokuszę się o kolejną pozycję Abrahamsa…

Naprawdę spodziewałam się po tej książce więcej, bo cóż to za kryminał, gdzie w ciągu pierwszych pięćdziesięciu stron (całość liczy ok. 290) zaczynam domyślać się, kto tylko udaje i będzie czarnym charakterem książki? A później autor zamiast odwieść czytelnika od pierwszych (niestety trafnych) domysłów, pokazać mu inne możliwe rozwiązania, wprowadzić choćby jakąś nutkę...

Wciągająca intryga... ale nie do końca. Bo czyż niektórych rzeczy nie da się domyślić przed ich przeczytaniem? Autorowi opinii czasem się udaje.

Ciekawa koncepcja... ale przesadzona. Bo ileż raz można zachwycać się fluktuacją fizycznego samopoczucia bohatera i tego, jak jego obecny stan wpłynie na jego działania? To autor opinii akurat już wie.

Nowatorska narracja... ale dość męcząca. Bo czy mnogość pytań stawianych przez narratora nie miała zachęcić to pobudzenia neuronów czytelnika? Tego z autora opinii nie wykrzesała, zamiast tego wywołała serię przemyśleń o usilnym przedłużaniu powieści.

Wciągająca intryga... ale nie do końca. Bo czyż niektórych rzeczy nie da się domyślić przed ich przeczytaniem? Autorowi opinii czasem się udaje.

Ciekawa koncepcja... ale przesadzona. Bo ileż raz można zachwycać się fluktuacją fizycznego samopoczucia bohatera i tego, jak jego obecny stan wpłynie na jego działania? To autor opinii akurat już wie.

Nowatorska narracja... ale...

2010

2010

Nie jest to jakaś beznadzieja, ale spodziewałem się po Abrahamsie czegoś lepszego, tym bardziej, że kilka jego pozycji przeczytałem i podobały mi się bardziej.
No cóż, wypadki przy pracy zdarzają się każdemu, nawet najwybitniejszemu twórcy.

Nie jest to jakaś beznadzieja, ale spodziewałem się po Abrahamsie czegoś lepszego, tym bardziej, że kilka jego pozycji przeczytałem i podobały mi się bardziej.
No cóż, wypadki przy pracy zdarzają się każdemu, nawet najwybitniejszemu twórcy.