Ostatni tom MKP i czuję niewysłowioną ulgę, że to już koniec. Nie dlatego, że cała saga mi się w ogóle nie podobała, ale dlatego, że w trakcie czytania targały mną rozmaite emocje, że wręcz czuję się trochę „przeczołgany” przez nią. Ostatni tom był chyba największym wyzwaniem, ponieważ był trudny i objętościowo największy. Ocena jaką wystawiam jest oceną zarówno całej MKP jak i tego tomu. W porównaniu z tomem poprzednim był on dużo lepszy i zawierał więcej akcji. Ostatnie rozdziały były wręcz miażdżące pod tym względem. Samo zakończenie nie do końca mi się spodobało, spodziewałem się czegoś innego jednak mimo wszystko mogę je zaakceptować. Jeszcze kilka słów o fabule. Wszystkie dotychczas znane rasy i ludy jednoczą się przeciwko Forkul Assailom, pradawnej rasie, która pragnie zniszczyć świat i zbudować go od nowa. Miałem oczywiste skojarzenia z nazistami, którzy już także czegoś takiego próbowali w historii. Nie wiem czy taki był zamysł autora, ale chyba tak skoro aż do tego stopnia rzucało mi się to w oczy. Co więcej? Wracają Łowcy Kości i wszyscy bohaterowie z poprzednich tomów. Autor stara się zrobić podsumowanie ich przygód i wychodzi mu to nienajgorzej. MKP jest na pewno dziełem monumentalnym, zasługującym na uwagę i może w swojej ocenie odrobinę jej nie doceniam, ale to kwestia odbioru. W każdym razie cieszę się, że sięgnąłem po tę sagę. Ocena dobra.

Ostatni tom MKP i czuję niewysłowioną ulgę, że to już koniec. Nie dlatego, że cała saga mi się w ogóle nie podobała, ale dlatego, że w trakcie czytania targały mną rozmaite emocje, że wręcz czuję się trochę „przeczołgany” przez nią. Ostatni tom był chyba największym wyzwaniem, ponieważ był trudny i objętościowo największy. Ocena jaką wystawiam jest oceną zarówno całej MKP...